Nos Vieux - Renaud

Ils vivent au bord d’la banlieue

un petit coin silencieux

On y va qu’un dimanche sur deux

Oblig?

s un peu

Des fleurs parfois ca peut,

ensoleiller les lieux

Et pour le p?

re, un p’tit condrieu

est ce qu’y seront heureux?

Le regard toujours malicieux

le geste gracieux

Grande ame, gentil monsieur

vivent?

petit feu

Et si l’amour c’est de l’hebreu

o surement pas pour eux

entre frangins, franginnes c est affectueux

on les appelle «nos vieux»

La m?

re?

les cheveux

entre le gris, le bleu

Le ciel du Nord nous dit quand il pleut

au fond de ses yeux

C’est un vrai cordon bleu

ses pates ses omelettes aux oeufs

je les mangerai comme un bien-heureux

sur la tete d’un pouyeux

Le regard parfois ombrageux

inquiet, soucieux

Le petit bonhomme nous emeut

par son esprit fascesieux

Au moment pourtant des adieux

le coeur est douloureux

Plein d’amour pour ces gens si precieux

qu’on appelle nos vieux

Il m’arrive meme quand je suis loin d’eux

de prier le bon dieu

ce grand mystere planqu?

dans les cieux

des gens malheureux

pour qu’y offre?

ses amoureux

l’eternit?

ou mieux

et qui benit sur ces etres merveilleux

qu on appelle nos vieux

(Merci? Aurelybad pour cettes paroles)

Ze wonen aan de rand van de buitenwijken

een klein rustig hoekje

We gaan er alleen om de andere zondag heen?

Vereist?

is een beetje

Bloemen soms kan het,

fleuren de plaats op

En voor de p?

re, een beetje condrieu

zullen ze daar gelukkig zijn?

De altijd ondeugende blik

het sierlijke gebaar

Geweldige ziel, vriendelijke meneer

live?

klein vuurtje

En als liefde Hebreeuws is

zeker niet voor hen

tussen broers, zussen is het aanhankelijk

we noemen ze "onze oude mensen"

Hen?

D?

de haren

tussen grijs, blauw

De noordelijke hemel vertelt ons wanneer het regent

diep in zijn ogen

Het is een echt cordon bleu

zijn pasta zijn omeletten met eieren

Ik zal ze eten als een gezegende

op het hoofd van een klootzak

De soms duistere blik

bezorgd, angstig

De kleine man beweegt ons

door zijn ondeugende geest

Maar op het moment van afscheid

het hart doet pijn

Veel liefde voor deze dierbare mensen

die we onze oude noemen

Het overkomt me zelfs als ik niet bij hen ben

bidden tot de goede god

dit grote verborgen mysterie?

in de lucht

ongelukkige mensen

voor wat biedt het?

zijn minnaars

eeuwigheid?

of beter

en wie zegent deze wonderbaarlijke wezens?

we noemen onze oude mensen

(Dank je? Aurelybad voor deze teksten)