Les mots (Phénix Tour) - Renaud

C’est pas donné aux animaux, pas non plus au premier blaireau

Mais quand ça vous colle à la peau, putain qu’est-ce que ça vous tient chaud

Écrire et faire vivre les mots, sur la feuille et son blanc manteau

Ça vous rend libre comme l’oiseau, ça vous libère de tout les mots

Ça vous libère de tous les maux

C’est un don du ciel, une grâce, qui rend la vie moins dégueulasse

Qui vous assigne une place, plus près des anges, que des angoisses

Poèmes, chansons, brûlots, vous ouvrent des mondes plus beaux

Des horizons toujours nouveaux, qui vous éloignent des troupeaux

Et il suffit de quelques mots, pour toucher le cœur des marmots

Pour apaiser les longs sanglots, quand votre vie part à vau-l'eau

Quand votre vie part à vau-l'eau

C’est un don du ciel une grâce, qui rend la vie moins dégueulasse

Qui vous assigne une place, plus près des anges, que des angoisses

Les poèmes d’un Léautaud, ceux d’un Brassens d’un Nougaro

La plume d’un Victor Hugo éclairent ma vie comme un flambeau

Alors gloire à ces héros, qui par la magie d’un stylo

Et parce qu’ils font vivre les mots, emmènent mon esprit vers le haut

Emmènent mon esprit vers le haut

C’est un don du ciel, une grâce, qui rend la vie moins dégueulasse

Qui vous assigne une place, plus près des anges, que des angoisses

Qui vous assigne une place, plus près des anges, que des angoisses

Het wordt niet aan dieren gegeven, ook niet aan de eerste das

Maar als het aan je huid plakt, wat houdt het je dan warm?

Schrijf en breng de woorden tot leven, op het vel en zijn witte jas

Het maakt je vrij als de vogel, het bevrijdt je van alle woorden

Het bevrijdt je van alle kwaad

Het is een geschenk uit de hemel, een genade, die het leven minder walgelijk maakt

Wie wijst jou een plaats toe, dichter bij de engelen, dan bij angsten?

Gedichten, liedjes, tirades, openen nog mooiere werelden voor je

Altijd nieuwe horizonten, die je weghalen van de kuddes

En er zijn maar een paar woorden nodig om de harten van de snotaapjes te raken

Om de lange snikken te verzachten, wanneer je leven door de afvoer gaat

Wanneer je leven door de afvoer gaat

Het is een geschenk uit de hemel, dat maakt het leven minder walgelijk

Wie wijst jou een plaats toe, dichter bij de engelen, dan bij angsten?

De gedichten van een Léautaud, die van een Brassens van een Nougaro

De pen van een Victor Hugo verlicht mijn leven als een fakkel

Dus glorie aan deze helden, die door de magie van een pen

En omdat ze de woorden tot leven laten komen, denk er dan over na

Neem mijn gedachten op

Het is een geschenk uit de hemel, een genade, die het leven minder walgelijk maakt

Wie wijst jou een plaats toe, dichter bij de engelen, dan bij angsten?

Wie wijst jou een plaats toe, dichter bij de engelen, dan bij angsten?