Le petit crabe et la langoustine - Renaud

Le petit crabe est amoureux

D’une langoustine aux yeux bleus

Il est tombé à ses genoux

En soupirant: «J'en pince pour vous»

Elle lui dit:

«Je veux bien de toi

Si tu apprends à marcher droit»

Tout triste il s’en est retourné

En pensant: «J'y arriverai jamais»

Il a très beaucoup réfléchi

Et un beau matin il s’est dit:

«Si les gens qui vont droit

Lorsqu’ils boivent vont de travers

Peut-être que ça marche à l’envers»

Il a bu à s’en rendre malade

Marcha droit comme à la parade

La langoustine le trouva drôle

Lui reprocha de sentir la gnôle

Il lui dit: «Tu n’es qu’une ingrate

Déjà mes potes me mettent en boîte»

Et pour abréger son malheur

Il s’est jeté dans le filet d’un pêcheur

La seule morale de cette chanson

Retiens-la bien petit garçon

C’est qu’il ne faut pas demander aux gens

Comme aux poissons

D’être autre chose que ce qu’ils sont

De kleine krab is verliefd

Van een langoustine met blauwe ogen

Hij viel op zijn knieën

Zuchtend: "Ik ben verliefd op je"

Ze vertelt hem:

"Ik wil jou

Als je leert om recht te lopen"

Helemaal verdrietig ging hij terug

Denken: "Ik zal het nooit halen"

Hij dacht veel na

En op een mooie ochtend zei hij tegen zichzelf:

"Als mensen die rechtdoor gaan"

Als ze drinken gaan door

Misschien werkt het achteruit”

Hij dronk ziek

Liep rechtdoor zoals op parade

De langoustine vond het grappig

Hij gaf hem de schuld voor het ruiken van drank

Hij zei tegen haar: "Je bent een ondankbare...

Mijn vrienden hebben me al in een doos gestopt"

En om zijn ongeluk te bekorten

Hij wierp zich in het net van een visser

De enige moraal van dit nummer

Hou je vast kleine jongen

Het is niet om mensen te vragen

Zoals vis

Om iets anders te zijn dan wat ze zijn