La Fille De Cavan - Renaud

J’ai marché longtemps de Killeshandra

Aux faubourgs de la ville

Cette route me semblait autrefois

Enchantée et tranquille

Plus de vingt miles me séparent

De la fille de Cavan

J’arrive bientôt et je vais la voir

Dans sa robe gitane

Les ombres de l’automne sont tombées

Sur les arbres courbés

Et chaque feuille rouge doré

Me rappelle ses cheveux

Je marche encore et le soleil

Qui brille de mille feux

Me renvoie les millions d'étincelles

Qui luisent dans ses yeux

Je vais sûrement la retrouver

Au marché du dimanche

Tout doucement je l’approcherai

Pour effleurer ses hanches

Comme chaque fois, j’aurai son sourire

Et les hommes de Cavan

Comme chaque fois vont me maudire

Et jalouser ma flamme

Je reprends la route pour Killeshandra

Et j’ai le cœur en fête

Quand je lui ai dit «Veux-tu de moi ?»

Elle a répondu «Peut-être»

Le mois prochain je reviendrai

Pour la fille de Cavan

Et j’ai bon espoir de l'épouser

Dans sa robe gitane

Ik liep lang van Killeshandra

Aan de rand van de stad

Deze weg leek ooit

Betoverd en rustig

Meer dan twintig mijl scheiden mij

Van de dochter van Cavan

Ik kom snel en ik zie haar

In haar zigeunerjurk

De schaduwen van de herfst zijn gevallen

Op de gebogen bomen

En elk goudrood blad

Doet me denken aan haar haar

Ik loop nog steeds en de zon

dat schijnt fel

Stuur me de miljoenen vonken terug

Die glans in zijn ogen

Ik zal haar zeker vinden

Op de zondagsmarkt

Heel langzaam zal ik hem naderen

Om haar heupen aan te raken

Zoals altijd zal ik haar laten glimlachen

En de mannen van Cavan

Zoals elke keer me zal vervloeken

En jaloers op mijn vlam

Ik ga weer op pad voor Killeshandra

En mijn hart viert feest

Toen ik zei: "Wil je mij?"

Ze antwoordde "Misschien"

Volgende maand ben ik er weer

Voor de dochter van Cavan

En ik hoop met haar te trouwen

In haar zigeunerjurk