La Chasse Aux Papillons - Renaud

Un bon petit diable à la fleur de l'âge

La jambe légère et l'œil polisson

Et la bouche pleine de joyeux ramages

Allait à la chasse aux papillons

Comme il atteignait l’orée du village

Filant sa quenouille, il vit Cendrillon

Il lui dit: Bonjour, que Dieu te ménage

J’t’emmène à la chasse aux papillons

Cendrillon ravie de quitter sa cage

Mets sa robe neuve et ses botillons

Et bras d’ssus bras d’ssous vers les frais bocages

Ils vont à la chasse aux papillons

Ils ne savaient pas que sous les ombrages

Se cachait l’amour et son aiguillon

Et qu’il transperçait les cœurs de leur âge

Les cœurs des chasseurs de papillons

Quand il se fit tendre, elle lui dit: J’présage

Qu’c’est pas dans les plis de mon cotillon

Ni dans l'échancrure de mon corsage

Qu’on va à la chasse aux papillons

Sur sa bouche en feu qui criait: Sois sage!

Il posa sa bouche en guise de baillon

Et c’fut l’plus charmant des remue-ménage

Qu’on ait vu d’mémoire de papillon

Un volcan dans l'âme, ils r’vinrent au village

En se promettant d’aller des millions

Des milliards de fois, et même davantage

Ensemble à la chasse aux papillons

Mais tant qu’ils s’aimeront, tant que les nuages

Porteurs de chagrins, les épargneront

Il fera bon voler dans les frais bocages

Ils feront pas la chasse aux papillons

Pas la chasse aux papillons!

Een goede kleine duivel in zijn prime

Het lichte been en het ondeugende oog

En mond vol vrolijk lied

Ging achter vlinders aan

Toen hij de rand van het dorp bereikte

Terwijl hij zijn spinrok ronddraaide, zag hij Assepoester

Hij zei tegen hem: Hallo, moge God je sparen

Ik neem je mee op vlinderjacht

Assepoester verheugd om haar kooi te verlaten

Trek haar nieuwe jurk en haar slofjes aan

En arm in armen richting de koele bosjes

Ze gaan achter vlinders aan

Dat wisten ze niet onder de tinten

Verborgen liefde en zijn angel

En hij doorboorde de harten van hun tijd

Harten van vlinderjagers

Toen hij zacht was, zei ze tegen hem: ik voorspel

Dat het niet in de plooien van mijn petticoat zit

Noch in de snit van mijn lijfje

Laten we op vlinders gaan jagen

Op zijn vurige mond die riep: Wees wijs!

Hij legde zijn mond neer als een prop

En het was de meest charmante commotie

Dat hebben we gezien uit het geheugen van de vlinder

Een vulkaan in de ziel, ze kwamen terug naar het dorp

Door elkaar te beloven miljoenen te gaan

Miljarden keren en zelfs meer

Samen vlinders jagen

Maar zolang ze van elkaar houden, zolang de wolken

Dragers van verdriet, zal ze sparen

Het zal goed zijn om in de koele bosjes te vliegen

Ze zullen geen vlinders achtervolgen

Niet op vlinders jagen!