L'enfant différent - Renaud

J’me cogne la tête contre les murs

J’fais des mouvements incontrôlés

J’entends tout l’temps comme des murmures

J’pars en avant, j’pars sur l’côté

Mes parents me disent pas grand-chose

Sauf que j’ai une maladie rare

Dont ils savent pas quelle est la cause

Mais qui m’empêche pas d'être peinard

Depuis tout p’tit, bébé, déjà

J’suis différent, j’sais pas pourquoi

Faut dire que souvent, j’comprends pas

Pourquoi j’suis un enfant comme ça

J’parle pas beaucoup, je comprends rien

J'écoute mes vieux, pis j’oublis

Lorsqu’ils m’supplient d’me taire enfin

Après les larmes, après les cris

J’suis un enfant qu’on dit autiste

Telle est ma singularité

J’pense que ma vie est même pas triste

C’est ma vie, pour rien j’la changerais

J’vis comme dans une espèce de bulle

Et j’m'épanouis dans ma famille

Même si des p’tits cousins trop nuls

M’voient comme un chien dans un jeu d’quilles

J’suis partagé entre l’absence

L’indifférence de mon prochain

J’me réfugie dans le silence

Souvent j’me blottis dans un coin

Et puis j’dis rien pendant des plombes

Jusqu'à ce que mon papa déboule

Il a toujours peur que je tombe

Dans ce vertige qui le chamboule

Alors, j’pars la tête en arrière

Les yeux tout ouverts au grand ciel

M’arrive parfois d’faire des prières

J’ai bien un dieu, oui, mais lequel?

J’suis un enfant qu’on dit autiste

Telle est ma singularité

J’pense que ma vie est même pas triste

Pour rien au monde, je la changerais

C’qui m’fait venir des larmes aux yeux

C’qui m'éblouit dans ma galère

C’est pas l’cinoche, c’est pas les jeux

Surtout quand les jeux, c’est la guerre

Non, c’qui bouscule mon quotidien

C’est d'écouter, d’entendre aussi

Un p’tit Prélude de Chopin

Du Mozart ou du Vivaldi

J’secoue ma maman comme une bête

J’pousse des colères pour qu’elle s’décide

A m’refiler toutes ses cassettes

Qui me font frissonner le bide

Alors, pour un temps, je m'évade

Loin des contraintes de la vie

De cette vie un p’tit peu crade

J’connais enfin le mot envie

J’suis un enfant qu’on dit autiste

Telle est ma singularité

J’pense que ma vie est même pas triste

C’est ma vie, pour rien j’la changerais

J’suis un enfant qu’on dit autiste

Telle est ma singularité

J’pense que ma vie est même pas triste

Pour rien au monde, je la changerais

Ik stoot mijn hoofd tegen de muren

Ik maak ongecontroleerde bewegingen

Ik hoor de hele tijd als gefluister

Ik ga vooruit, ik ga opzij

Mijn ouders vertellen me niet veel

Behalve dat ik een zeldzame ziekte heb

Waarvan ze niet weten wat de oorzaak is

Maar dat weerhoudt me er niet van om knuffelig te zijn

Sinds ik klein was, schatje, al

Ik ben anders, ik weet niet waarom

Moet dat vaak zeggen, ik begrijp het niet

Waarom ben ik zo'n kind?

Ik spreek niet veel, ik versta niets

Ik luister naar mijn oude mensen, en ik vergeet

Als ze me eindelijk smeken om te zwijgen

Na de tranen, na de kreten

Ik ben een kind waarvan wordt gezegd dat het autistisch is

Dit is mijn uniekheid

Ik denk niet dat mijn leven zelfs maar triest is

Het is mijn leven, voor niets zou ik het veranderen

Ik leef als in een soort bubbel

En ik gedij goed in mijn familie

Zelfs als kleine neefjes jammer

Zie me als een hond in een bowlingbaan

Ik ben verscheurd tussen de afwezigheid

De onverschilligheid van mijn buurman

Ik zoek mijn toevlucht in stilte

Vaak kruip ik in een hoekje

En dan zeg ik eeuwenlang niets

Tot mijn vader naar beneden komt

Hij is altijd bang dat ik val

In deze duizeligheid die hem op zijn kop zet

Dus ik ga terug

Ogen wijd open naar de grote lucht

Soms zeg ik gebeden

Ik heb wel een god, ja, maar welke?

Ik ben een kind waarvan wordt gezegd dat het autistisch is

Dit is mijn uniekheid

Ik denk niet dat mijn leven zelfs maar triest is

Voor niets ter wereld zou ik haar veranderen

Waar krijg ik tranen van in mijn ogen

Wat mij verblindt in mijn kombuis

Het zijn niet de films, het zijn niet de games

Vooral als de games oorlog zijn

Nee, wat verstoort mijn dagelijks leven

Het is luisteren, ook horen

Een kleine Chopin-prelude

Mozart of Vivaldi

Ik schud mijn moeder als een beest

Ik word boos zodat ze besluit

Om mij al zijn banden te geven

Daar krijg ik rillingen van

Dus voor een tijdje ga ik weg

Ver van de stress van het leven

Van dit leven een beetje vies

Ik ken eindelijk het woord verlangen

Ik ben een kind waarvan wordt gezegd dat het autistisch is

Dit is mijn uniekheid

Ik denk niet dat mijn leven zelfs maar triest is

Het is mijn leven, voor niets zou ik het veranderen

Ik ben een kind waarvan wordt gezegd dat het autistisch is

Dit is mijn uniekheid

Ik denk niet dat mijn leven zelfs maar triest is

Voor niets ter wereld zou ik haar veranderen