Devant Les Lavabos - Renaud

Elles s’en vont toujours par deux

Avant le dîner, discrètes

Pour se recoiffer un peu

Pour s'échanger en cachette

Quelques potins, quelques aveux

Quelle est la raison secrète

De cet exil mystérieux

Qui les retient au petit coin?

Nos gonzesses

Devant les lavabos

Se repoudrent le bout du nez

Se font les lèvres cerise

Nos gonzesses

Sous les néons pas beaux

En dégrafant négligemment

Un bouton de leur chemise

Elles se retournent dans le miroir

Par-dessus leurs épaules

Pas très rassurées pour voir

Si par malheur ou par hasard

Leur joli cul n’aurait pas disparu

Puis innocentes mais la tête haute

Elles nous reviennent enfin

Parfumées comme pour un autre

Nos gonzesses

Devant les lavabos

Est-c'qu'elles parlent de moi, de nous?

Est-c'qu'elles disent des gros mots?

Nos gonzesses

Sous les néons pas beaux

Font semblant de se laver les mains

Qu’elles ont blanches comme du bon pain

Un beau jour elles disparaissent

Sans laisser d’adresse

A peine un petit mot

Sur le miroir du lavabo

De leur rouge à lèvres souvent

Elles écrivent en lettres de sang

Simplement «Adieu salaud «C'est vrai qu’il n’y a pas d’autres mots

Ze vertrekken altijd in paren

Voor het diner, discreet

Om een ​​beetje op te frissen

Om sluw te handelen

Wat roddels, wat bekentenissen

Wat is de geheime reden?

Van deze mysterieuze ballingschap

Wie houdt ze in het hoekje?

Onze kuikens

Voor wastafels

Poeder het puntje van hun neus

Krijg hun lippen kers

Onze kuikens

Onder de slechte neonlichten

Zorgeloos losknippen

Een knoop van hun overhemd

Ze draaien zich in de spiegel

over hun schouders

Niet erg gerustgesteld om te zien

Als door ongeluk of toeval

Hun zoete kont zou niet zijn verdwenen

Toen onschuldig maar met opgeheven hoofd

Ze komen eindelijk bij ons terug

Geur als een ander

Onze kuikens

Voor wastafels

Praten ze over mij, over ons?

Zeggen ze scheldwoorden?

Onze kuikens

Onder de slechte neonlichten

Doen alsof ze hun handen wassen

Dat ze zo wit zijn als goed brood

Op een mooie dag verdwijnen ze

Zonder een adres achter te laten

Een klein woordje

Op de wastafel spiegel

Van hun lippenstift vaak

Ze schrijven in letters van bloed

Gewoon "Tot ziens klootzak" Het is waar dat er geen andere woorden zijn