Boucan D'enfer - Renaud

On reconnait le bonheur paraît-il

Au bruit qu’il fait quand il s’en va

C'était pas l’dernier des imbéciles

Celui qu’a dit ça

Le mien s’en est allé hier

Après vingt berges de sous mon toit

Ca a fait un boucan d’enfer

Je ne supporte pas

Ca fait croire un peu qu’les proverbes

Disent pas toujours n’importe quoi

Adieu l’amour, bonjour la merde

Qui tombe sur moi

C'était pas un petit bonheur pépère

D'épicerie ou de bar tabac

C'était un bonheur grand comme la Terre

Même plus grand que ça

Grand comme tous les volcans d’Auvergne

Comme un palais de Maharadja

Comme le trésor dans la caverne d’Ali-Baba

P’t'être qu’il était devenu fragile

P’t'être qu’il était trop grand pour moi

Peu importe, toujours est-il

Je l’voyais pas

Mon amour a claqué la porte

Mais j'étais pas du bon côté

Là, pareil à une feuille morte

Sur le pavé

J’ai beau chercher auprès des potes

Le réconfort de l’amitié

Les pauvres, z’en auront plein les bottes

De m’voir pleurer

Parce que dans ces cas-là, mon pote

Tu te fous de la dignité

Quand tu sais que tes amours sont mortes

A tout jamais

On reconnait le bonheur parait-il

Au bruit qu’il fait quand il s’en va

C'était pas le dernier des imbéciles

Celui qu’a dit ça

Le bonheur s’est cru devoir partir

Après vingt berges dessous mon toit

Je n’ai plus qu’une envie, c’est mourir

Mais ça s’fait pas

Mon coeur ressemble à Tchernobyl

Et ma vie à Hiroshima

J’ai plus qu’une envie, c’est mourir

Ben ça viendra

J’ai plus qu’une envie, c’est mourir

Ben ça viendra

We herkennen geluk lijkt het

Op het geluid dat hij maakt als hij weggaat

Hij was niet de laatste van de dwazen

Wie heeft dat gezegd?

De mijne is gisteren weggegaan

Na twintig banken van onder mijn dak

Het maakte een hel van een racket

ik steun niet

Het doet een beetje geloven dat de spreekwoorden

Zeg niet altijd iets

Dag lieverd, hallo shit

wie valt op mij?

Het was geen zachte kleine traktatie

Kruidenier of tabaksbar

Het was een geluk zo groot als de aarde

Nog groter dan dat

Groot zoals alle vulkanen van de Auvergne

Als het paleis van een maharadja

Zoals de schat in de grot van Ali-Baba

Misschien was hij kwetsbaar geworden

Misschien was hij te groot voor mij

Het maakt niet uit, het is altijd zo

ik heb het niet gezien

Mijn liefde heeft de deur dichtgeslagen

Maar ik was niet aan de goede kant

Daar, als een dood blad

Op de stoep

Ik zoek het met mijn vrienden

Het comfort van vriendschap

De armen zullen hun laarzen vol hebben

Om me te zien huilen

Omdat in deze gevallen, mijn vriend

Je geeft niet om waardigheid

Als je weet dat je liefdes dood zijn

Voor altijd

We herkennen geluk lijkt het

Op het geluid dat hij maakt als hij weggaat

Hij was niet de laatste van de dwazen

Wie heeft dat gezegd?

Geluk voelde alsof het moest gaan

Na twintig banken onder mijn dak

Ik heb maar één verlangen, het is om te sterven

Maar het gebeurt niet

Mijn hart voelt als Tsjernobyl

En mijn leven in Hiroshima

Ik heb meer dan één verlangen, het is om te sterven

Nou, het zal komen

Ik heb meer dan één verlangen, het is om te sterven

Nou, het zal komen