Baltique - Renaud

Ils ont peut-être eu peur que je pisse

Sur le marbre du bénitier

Ou pire que je m’accroupisse

Devant l’autel immaculé

Peur que je ne lève la patte

Quelque part dans les allées

Où siège cette foule ingrate

Qui nous parle d’humanité

Ils ont considéré peut-être

Que c’est un amour pas très catholique

Que celui d’un chien pour son maître

Alors, ils m’ont privé de cantiques

Un jour pourtant je le sais bien

Dieu reconnaîtra les chiens

Me voilà devant la chapelle

Sous cette pluie qui m’indiffère

Tenu en laisse par un fidèle

Allergique aux lieux de prières

Les gens parlent à côté de moi

Tu as de la chance toi au moins

La souffrance ne t’atteint pas

L'émotion c’est pour les humains

Et dire que ça se veut chrétien

Et ça ne comprend même pas

Que l’amour dans le c oeur d’un chien

C’est le plus grand amour qu’il soit

Un jour pourtant je le sais bien

Dieu reconnaîtra les chiens

Je pourrais vivre dans la rue

Etre bourré de coups de pieds

Manger beaucoup moins que mon dû

Dormir sur le pavé mouillé

En échange d’une caresse

De temps en temps d’un bout de pain

Je donne toute ma tendresse

Pour l'éternité ou plus loin

Prévenez-moi lorsque quelqu’un

Aimera un homme comme moi

Comme j’ai aimé cet humain

Que je pleure tout autant que toi

Un jour pourtant je le sais bien

Dieu reconnaîtra les chiens

Un jour pourtant je le sais bien

Dieu reconnaîtra les chiens

Ze waren misschien bang dat ik zou plassen

Op het wijwatermarmer

Of erger ik hurk

Voor het onbevlekte altaar

Bang dat ik mijn poot zal optillen

Ergens in de gangpaden

Waar zit deze ondankbare menigte?

Wie spreekt tot ons over de mensheid?

Ze hebben misschien overwogen

Dat het niet erg katholieke liefde is

Dan die van een hond voor zijn baas

Dus beroofden ze me van hymnes

Maar op een dag weet ik het goed

God zal de honden herkennen

Hier sta ik voor de kapel

Onder deze regen die onverschillig voor mij is

Aangelijnd door een toegewijde

Allergisch voor gebedshuizen

Mensen praten naast me

Jij hebt tenminste geluk

De pijn bereikt je niet

Emotie is voor mensen

En zeggen dat het christelijk is bedoeld

En dat niet eens begrijpen

Dan de liefde in het hart van een hond

Het is de grootste liefde die er is

Maar op een dag weet ik het goed

God zal de honden herkennen

Ik zou op straat kunnen leven

geschopt worden

Veel minder eten dan ik gewend ben

Slapen op de natte stoep

In ruil voor een streling

Af en toe een stukje brood

Ik geef al mijn tederheid

Voor de eeuwigheid of daarna

Laat me weten wanneer iemand

Zal van een man zoals ik houden

Wat hield ik van deze mens

Dat ik net zo huil als jij

Maar op een dag weet ik het goed

God zal de honden herkennen

Maar op een dag weet ik het goed

God zal de honden herkennen