Testamento - Real de Catorce

No quiero ajustar tornillos

No acostarme boca arriba

Para convencerte que hoy duermo mal

No quiero más agujas en la rama de mi brazo

Ni sillas desahuciadas

Ni el mismo madrigal

No quiero el termómetro en la axila

Para que deje de llover la lluvia en mí

Pero traigo la fe enterrada en la arena

Del desierto de mi pecho aquí

Quisiera dejarte escrito mi testamento

Con letra invisible en tu corazón

Quisiera tallarlo en la pared

O en la barda que olvidé orinar

O en ese confín de la intima canción

En la última canción que escribí para ti

Ik wil geen schroeven vastdraaien

Ga niet op mijn rug liggen

Om je ervan te overtuigen dat ik vandaag slecht slaap

Ik wil geen naalden meer in de tak van mijn arm

geen verwijderde stoelen

Niet hetzelfde madrigaal

Ik wil de thermometer niet in mijn oksel

Zodat de regen stopt met regenen op mij

Maar ik breng het geloof begraven in het zand

Vanuit de woestijn van mijn borst hier

Ik wil je mijn testament schrijven

Met onzichtbare brief in je hart

Ik zou hem graag op de muur willen kerven

Of op het hek dat ik vergat te plassen

Of in die beslotenheid van het intieme lied

In het laatste nummer dat ik voor je schreef