Radio Morir - Real de Catorce

En un hotel a pocos días del invierno

Me enamoré de una mujer sin faz

Llegó en el mar eléctrico del viento

A media luz, sin darse a conocer

Un mundo gris de fábricas de paz y tedio

Radio morir, boleros de arrabal

Noches que van a dar al tiradero

Y yo en verdad a un párrafo de amar

Me dio a probar la luna tibia en una taza

Y me dejó ardiendo de la piel

Se derrumbó, un polvo de silencio

En el metal desnudo de su ser

En un hotel a pocos días del invierno

Me devolvió la vida una mujer

Busqué la voz, melódica del viento

Y me dormí oyéndola cantar…

Een paar dagen voor de winter in een hotel

Ik werd verliefd op een vrouw zonder gezicht

Het kwam in de elektrische zee van de wind

In halflicht, zonder zich bekend te maken

Een grijze wereld van fabrieken van rust en verveling

Radio sterft, bolero's uit de buitenwijk

Nachten die gaan geven aan de vuilnisbelt

En ik heb echt een alinea uit de liefde

Hij liet me proeven van de lauwe maan in een kopje

En het liet me branden van de huid

Ineengestort, een stof van stilte

Op het kale metaal van je wezen

Een paar dagen voor de winter in een hotel

een vrouw bracht me weer tot leven

Ik zocht naar de stem, melodieus van de wind

En ik viel in slaap luisterend naar haar zingen...