Папиросы - Разные Люди, Чиж & Co

Ночь холодна и туманна, и вокруг темно.

На углу стоит парнишка и стучит в окно.

Он стоит к стене прижатый, и на вид чуть-чуть горбатый,

И поет на языке родном.

Битте комм, зольдатен унд матрозен!

Подходите, пожалейте, сироту меня согрейте,

Посмотрите — ноги мои босы.

Отец мой жизнь за Родину отдал,

Мамку на рассвете где-то немец расстрелял.

А сестра моя в неволе, сам я ранен в чистом поле,

Оттого и зрение потерял.

Милостыней вас я не обижу.

Подходите, пожалейте, сироту меня согрейте

Посмотрите — ноги мои босы.

Я — парнишка, мне семнадцать лет.

Я спросил у человека: «Дай же мне ответ!

Где здесь можно приютиться или Богу помолиться?

Отчего не мил мне белый свет?»

Подходи, пехота и матросы!

Подходите, пожалейте, сироту меня согрейте,

Посмотрите — ноги мои босы.

Подходите, пожалейте, сироту меня согрейте,

Этим вы спасете жизнь мою!

De nacht is koud en mistig, en het is overal donker.

Een jongen staat op de hoek en klopt op het raam.

Hij staat tegen de muur gedrukt en kijkt een beetje gebocheld,

En hij zingt in zijn moedertaal.

Bitte comm, soldaten en matrosen!

Kom, heb medelijden, verwarm de wees mij,

Kijk - mijn voeten zijn bloot.

Mijn vader gaf zijn leven voor het moederland,

Ergens in de vroege ochtend schoot een Duitser mijn moeder neer.

En mijn zus is in gevangenschap, ik ben zelf gewond in een open veld,

Daarom verloor hij zijn gezichtsvermogen.

Ik zal je niet beledigen met liefdadigheid.

Kom, heb medelijden, verwarm de wees mij

Kijk - mijn voeten zijn bloot.

Ik ben een jongen, ik ben zeventien jaar oud.

Ik vroeg de man: “Geef me een antwoord!

Waar kan ik schuilen of tot God bidden?

Waarom is het witte licht mij niet dierbaar?

Kom, infanterie en matrozen!

Kom, heb medelijden, verwarm de wees mij,

Kijk - mijn voeten zijn bloot.

Kom, heb medelijden, verwarm de wees mij,

Zo red je mijn leven!