Она не вышла замуж - Разные Люди

Она не вышла замуж за седого араба,

Ее не прельщали ни Чикаго, ни Бейрут, ни Ханой —

Она хотела каждый вечер возвращаться домой.

(Она жила на Сумской).

Ее подруга говорила: «Ну какая ты дура!

Ведь там такая жизнь, там такая культура,

Там выступает Майкл Джексон, там — Мадонна, там играет Ван Дамм.

Мне бы твое — давно была бы там!»

Но она не шла на провокационные споры,

Ей надоели псевдозаграничные разговоры.

Она молча доедала свой ужин, она ложилась спать,

Сославшись на то, что ей очень рано вставать…

У нее был парень, гитарист и певец,

О нем говорили: «Это полный вперед!»,

Он играл буги-вуги, пел блюзы и рок’н’ролл,

Он курил анашу, пил вино, употреблял димедрол.

Она любила его — он отвечал ей постелью,

Она мечтала стать второй его тенью,

Она терпеливо дожидалась из гастролей его.

Он приезжал, напивался и орал, что Совок — дерьмо.

Он называл ее «baby», а она его — «милый»,

И ей не было тесно в ее тесной квартире,

Когда он заходил по ночам (в месяц раза три).

Ей хотелось кричать: «Возьми меня, любимый, возьми!»

А он трахался молча, потом мгновенно засыпал,

Потом она — на работу, а он — на вокзал.

Гостиница, вино, телевизор, барабанщик-сосед,

Иногда кто-нибудь еще, кто сделает миньет.

И оказалось, что она беременна с месяц,

А рок’н’ролльная жизнь исключает оседлость,

К тому же пригласили в Копенгаген на гастроли его.

И все кругом говорили: «Добился-таки своего!»

Естественно, он не вернулся назад:

Ну, конечно, там — рай, ну, конечно, здесь — ад.

А она?

Что она — родила и с ребенком живет.

Говорят, музыканты — самый циничный народ.

Вы спросите: что дальше?

Ну откуда мне знать…

Я все это придумал сам, когда мне не хотелось спать.

Грустное буги, извечный ля-минор.

Ну, конечно, там — рай, а здесь — ад.

Вот и весь разговор.

Ze trouwde niet met een grijsharige Arabier,

Noch Chicago, noch Beiroet, noch Hanoi hebben haar verleid -

Ze wilde elke avond naar huis komen.

(Ze woonde op Sumy).

Haar vriendin zei: 'Nou, wat ben je toch een dwaas!

Er is tenslotte zo'n leven, er is zo'n cultuur,

Michael Jackson treedt daar op, Madonna is daar, Van Damme speelt daar.

Ik zou graag de jouwe willen - ik zou er al heel lang zijn!"

Maar ze ging niet naar provocerende geschillen,

Ze was de pseudo-buitenlandse gesprekken beu.

Ze at zwijgend haar avondeten op, ze ging naar bed,

Verwijzend naar het feit dat ze heel vroeg moest opstaan...

Ze had een vriend, een gitarist en een zangeres,

Ze zeiden over hem: “Dit gaat op volle kracht vooruit!”,

Hij speelde boogie-woogie, zong blues en rock'n'roll,

Hij rookte marihuana, dronk wijn, gebruikte difenhydramine.

Ze hield van hem - hij antwoordde haar met een bed,

Ze droomde ervan zijn tweede schaduw te worden,

Ze wachtte geduldig op hem van de rondleiding.

Hij kwam, werd dronken en schreeuwde dat de Scoop stront was.

Hij noemde haar "baby", en zij noemde hem "schattig",

En ze zat niet krap in haar krappe appartement,

Toen hij 's nachts binnenkwam (drie keer per maand).

Ze wilde schreeuwen: "Neem me, schat, neem me!"

En hij neukte stil, viel toen meteen in slaap,

Toen ging zij aan het werk en hij naar het treinstation.

Hotel, wijn, TV, buurman drummer,

Soms iemand anders die een pijpbeurt geeft.

En het bleek dat ze een maand zwanger was,

En het rock'n'roll-leven sluit het vaste leven uit,

Bovendien nodigden ze hem uit om mee te gaan op tournee in Kopenhagen.

En iedereen om me heen zei: “Ik heb mijn doel bereikt!”

Natuurlijk kwam hij niet terug:

Nou, natuurlijk, er is de hemel, nou, natuurlijk, hier is de hel.

En zij?

Dat ze is bevallen en bij het kind woont.

Ze zeggen dat muzikanten de meest cynische mensen zijn.

U vraagt: wat nu?

Nou, hoe moet ik weten...

Ik heb dit allemaal zelf bedacht toen ik niet wilde slapen.

Trieste boogie, eeuwige A-mineur.

Natuurlijk is er de hemel, en hier is de hel.

Dat is het hele gesprek.