20 и 6 - Разные Люди, Чиж & Co

Моя спина говорит мне о том, что утром выпадет снег,

И, что мои 20 и 6 — это, вовсе, не дом.

Я не оставил себя на потом, и странно об этом жалеть.

Но, когда утром выпадет снег, смогу ли я об этом спеть?

И эта странная жизнь музыканта, которым, по сути, и не был.

И это время, как субдоминанта, повисшее в пасмурном небе.

И я проснусь со съехавшей крышей и странным желанием смерти.

И если скажу, что хочу умереть, то вы мне, конечно, не верьте.

И все выльется в глупую шутку, как в стаканы боржом.

И мы выпьем еще по стакану, оставив кучу следов.

И уйдем, издеваясь над собственной жизнью, считая последнюю медь.

И однажды в каком-то задрыпанном городе мне вдруг расхочется петь.

И я брошу думать о том, чем был для меня рок-н-ролл,

Ведь мои 20 и 6 — это, все-таки, дом.

И я выжил, и не знаю зачем, ведь не угнаться и не устоять.

Я впервые всерьез пожалею о том, что я не умею летать.

Mijn rug zegt me dat het morgenochtend gaat sneeuwen

En dat mijn jaren '20 en '6 helemaal geen huis zijn.

Ik heb mezelf niet voor later verlaten, en het is vreemd om er spijt van te hebben.

Maar als het 's ochtends sneeuwt, kan ik er dan over zingen?

En dit vreemde leven van een muzikant, wat hij in feite niet was.

En deze keer, als een subdominant, hangend in de bewolkte lucht.

En ik zal wakker worden met een kapot dak en een vreemde doodswens.

En als ik zeg dat ik dood wil, dan geloof je me natuurlijk niet.

En alles zal veranderen in een stomme grap, zoals in een Borzh-bril.

En we drinken elk nog een glas en laten een hoop sporen achter.

En we zullen vertrekken, onze eigen levens bespotten, het laatste koper tellen.

En op een dag, in een armoedige stad, heb ik ineens zin om te zingen.

En ik zal stoppen met denken aan wat rock-'n-roll voor mij was

Mijn 20 en 6 zijn tenslotte een huis.

En ik heb het overleefd, en ik weet niet waarom, want ik kan het niet bijbenen en weerstaan.

Voor de eerste keer zal ik serieus spijt hebben dat ik niet kan vliegen.