Gîtâ - Raul Seixas

Eu que já andei pelos quatro cantos do mundo procurando

Foi justamente num sonho que ele me falou

Às vezes você me pergunta

Por que é que eu sou tão calado

Não falo de amor quase nada

Nem fico sorrindo ao teu lado

Você pensa em mim toda hora

Me come, me cospe, me deixa

Talvez você não entenda

Mas hoje eu vou lhe mostrar

Eu sou a luz das estrelas

Eu sou a cor do luar

Eu sou as coisas da vida

Eu sou o medo de amar

Eu sou o medo do fraco

A força da imaginação

O blefe do jogador

Eu sou, eu fui, eu vou

(Gita! Gita! Gita! Gita! Gita!)

Eu sou o seu sacrifício

A placa de contramão

O sangue no olhar do vampiro

E as juras de maldição

Eu sou a vela que acende

Eu sou a luz que se apaga

Eu sou a beira do abismo

Eu sou o tudo e o nada

Por que você me pergunta?

Perguntas não vão lhe mostrar

Que eu sou feito da terra

Do fogo, da água e do ar

Você me tem todo dia

Mas não sabe se é bom ou ruim

Mas saiba que eu estou em você

Mas você não está em mim

Das telhas eu sou o telhado

A pesca do pescador

A letra «A» tem meu nome

Dos sonhos eu sou o amor

Eu sou a dona de casa

Nos pesque-pagues do mundo

Eu sou a mão do carrasco

Sou raso, largo, profundo

(Gita! Gita! Gita! Gita! Gita!)

Eu sou a mosca da sopa

E o dente do tubarão

Eu sou os olhos do cego

E a cegueira da visão

Eu, mas eu sou o amargo da língua

A mãe, o pai e o avô

O filho que ainda não veio

O início, o fim e o meio

O início, o fim e o meio

Eu sou o início, o fim e o meio

Eu sou o início, o fim e o meio

Ik heb door de vier hoeken van de wereld gelopen op zoek naar

Het was precies in een droom dat hij me vertelde

Soms vraag je mij

Waarom ben ik zo stil

Ik praat bijna nergens over liefde

Ik lach niet eens naast je

Je denkt de hele tijd aan mij

Eet me, spuug me uit, verlaat me

misschien begrijp je het niet

Maar vandaag ga ik het je laten zien

Ik ben het sterrenlicht

Ik ben de kleur van maanlicht

Ik ben de dingen van het leven

Ik ben de angst voor liefde

Ik ben de angst van de zwakken

De kracht van verbeelding

De bluf van de speler

Ik ben, ik was, ik zal

(Gita! Gita! Gita! Gita! Gita!)

ik ben je offer

Het tegenrichtingsbord

Het bloed in de blik van de vampier

En de vloek eden

Ik ben de kaars die oplicht

Ik ben het licht dat uitgaat

Ik sta op de rand van de afgrond

Ik ben het alles en het niets

Waarom vraag je me dat?

Vragen laten je niet zien

Dat ik van de aarde ben gemaakt

Van vuur, van water en van de lucht

Je hebt me elke dag

Maar je weet niet of het goed of slecht is

Maar weet dat ik in jou ben

Maar je bent niet in mij

Van de tegels ben ik het dak

Het vissen van de visser

De letter «A» heeft mijn naam

Van dromen ben ik liefde

ik ben een huisvrouw

In de betaalvisserij ter wereld

Ik ben de hand van de beul

Ik ben ondiep, breed, diep

(Gita! Gita! Gita! Gita! Gita!)

Ik ben de soepvlieg

En de tand van de haai

Ik ben de ogen van de blinden

En de blindheid van het zicht

Ik, maar ik ben de bittere van de tong

De moeder, de vader en de grootvader

Het kind dat nog niet is gekomen

Het begin het einde en het midden

Het begin het einde en het midden

Ik ben het begin, het einde en het midden

Ik ben het begin, het einde en het midden