Cavalos Calados - Raul Seixas

O termômetro registrou

A enfermeira confirmou

A minha morte aparente, a minha sorte, minha camisa rasgada no

Peito, escorrendo óleo diesel

O relógio alarmou

A TV anunciou

A minha morte, preta e branca, a sua sorte, e o seu durex já não

Cola, já não basta o tapa-olho, eu tenho mais um por entre as pernas

Cabeludas, olhos e antenas sobresalentes

O meu pulso não pulsou

O aparelho aceitou

A minha morte aparente, a sua sorte, minha garganta sem voz

Acordo semi-lúcido

Entre a morte e a morte

Relembrando onde perdi a minha língua atrevida

Pelas mortes

Pelas vidas

Pelas avenidas

Pelas Ave Marias cantadas em coro no meu violão

Pelas ruas sem chão!

Meu corpo tem dois mil e tantos cavalos calados…

De thermometer geregistreerd

De verpleegster bevestigde

Mijn schijndood, mijn geluk, mijn hemd gescheurd op de

Borst, sijpelt dieselolie

De klok gealarmeerd

TV aangekondigd

Mijn dood, zwart en wit, jouw geluk, en je band niet meer

Lijm, de ooglap is niet genoeg, ik heb er nog een tussen mijn benen

Harig, ogen en reserveantennes

Mijn pols klopte niet

Het apparaat geaccepteerd

Mijn schijndood, jouw geluk, mijn stemloze keel

semi-helder kielzog

Tussen dood en dood

Herinnerend waar ik mijn brutale tong verloor

voor de doden

voor het leven

langs de lanen

By the Ave Marias gezongen in koor op mijn gitaar

Door de grondeloze straten!

Mijn lichaam heeft tweeduizend en zo veel trekpaarden...