Quand j'aimais vraiment - Raphaël

Quand j’aimais vraiment

Tout semblait bien différent

Les petits mots tous bleus

Chantaient comme des trompettes

Le soir s'éclairait

Comme une allumette

L’air était plus bleu

Et beaucoup plus léger

Je me suicidais vraiment

Quand je t’aimais vraiment (bis)

Quand j’aimais vraiment

Le monde chantait par instant

Les autos stupides leur roulement

Les oiseaux affolés

Les rails du métro

Sentaient l’herbe brûlée mais pas trop

Et les ouvriers sur les bancs

Souriaient en travers

Quand j’aimais vraiment

Je ne savais pas ce qu'être heureux ou pas

Je n’ai rien connu depuis toi

D’aussi amusant

Je me suicidais souvent

Quand je t’aimais vraiment (bis)

(Merci à Anne pour cettes paroles)

Toen ik echt liefhad

Alles leek zo anders

De kleine woorden allemaal blauw

Zingen als trompetten

De avond klaarde op

Als een wedstrijd

De lucht was blauwer

En veel lichter

Ik was mezelf echt aan het vermoorden

Toen ik echt van je hield (bis)

Toen ik echt liefhad

De wereld zong soms

Stomme auto's die aan het rollen zijn

De paniekerige vogels

De metrosporen

Rook naar verbrand gras, maar niet te veel

En de arbeiders op de banken

Glimlachten door

Toen ik echt liefhad

Ik wist niet wat ik wel of niet gelukkig moest zijn

Ik heb niets meer geweten sinds jou

zo leuk

Ik heb vaak zelfmoord gepleegd

Toen ik echt van je hield (bis)

(Met dank aan Anna voor deze teksten)