Et Dans 150 Ans - Raphaël

Et dans 150 ans, on s’en souviendra pas

De ta première ride, de nos mauvais choix

De la vie qui nous baise, de tous ces marchands d’armes

Des types qui votent les lois là bas au gouvernement

De ce monde qui pousse, de ce monde qui crie

Du temps qui avance, de la mélancolie

La chaleur des baisers et cette pluie qui coule

Et de l’amour blessé et de tout ce qu’on nous roule

Alors souris

Dans 150 ans, on s’en souviendra pas

De la vieillesse qui prend, de leurs signes de croix

De l’enfant qui se meurt, des vallées du tiers monde

Du salaud de chasseur qui descend la colombe

De ce que t'étais belle, et des rives arrachées

Des années sans sommeil, 100 millions de femmes et

Des portes qui se referment de t’avoir vue pleurer

De la course solennelle qui condamne sans ciller

Alors souris

Et dans 150 ans, on n’y pensera même plus

A ce qu’on a aimé, à ce qu’on a perdu

Allez vidons nos bières pour les voleurs des rues !

Finir tous dans la terre, mon dieu !

Quelle déconvenue

Et regarde ces squelettes qui nous regardent de travers

Et ne fais pas la tête, ne leur fais pas la guerre

Il leur restera rien de nous, pas plus que d’eux

J’en mettrais bien ma main à couper ou au feu

Alors souris

Et dans 150 ans, mon amour, toi et moi

On sera doucement, dansant, 2 oiseaux sur la croix

Dans ce bal des classés, encore je vois large

P’t'être qu’on sera repassés dans un très proche, un naufrage

Mais y a rien d’autre à dire, je veux rien te faire croire

Mon amour, mon amour, j’aurai le mal de toi

Mais y a rien d’autre à dire, je veux rien te faire croire

Mon amour, mon amour, j’aurai le mal de toi

Mais que veux-tu …

En over 150 jaar zullen we het ons niet herinneren

Van je eerste rimpel, van onze slechte keuzes

Van het leven dat ons neukt, van al deze wapenhandelaars

Jongens die de wetten daar in de regering aannemen

Van deze duwende wereld, van deze schreeuwende wereld

De tijd dringt, melancholie

De warmte van kussen en deze stromende regen

En liefde kwetsen en alle trucs

Dus lach

Over 150 jaar zullen we het ons niet herinneren

Van ouderdom die duurt, van hun tekenen van het kruis

Van het stervende kind, van de valleien van de derde wereld

Van de bastaardjager die de duif neerhaalt

Van hoe mooi je was, en verscheurde kusten

Jaren zonder slaap, 100 miljoen vrouwen en

Deuren die sluiten omdat ik je zie huilen

Van het plechtige ras dat veroordeelt zonder met een ooglid te knipperen

Dus lach

En over 150 jaar zullen we er niet eens aan denken

Waar we van hielden, wat we verloren

Kom op, laten we onze bieren leegdrinken voor de straatdieven!

Eindig alles in het vuil, mijn god!

Wat een teleurstelling

En kijk eens naar deze skeletten die naar ons staren

En niet mokken, geen oorlog tegen ze voeren

Ze zullen niets meer over hebben van ons, noch van hen

Ik zou mijn hand op de snee of het vuur leggen

Dus lach

En over 150 jaar, mijn liefste, jij en ik

We zullen zachtjes dansen, 2 vogels aan het kruis

In deze bal van de geclassificeerde, nog steeds zie ik wijd

Misschien worden we heel dichtbij gestreken, een schipbreuk

Maar er is niets anders te zeggen, ik wil niet dat je gelooft

Mijn liefste, mijn liefste, ik zal je missen

Maar er is niets anders te zeggen, ik wil niet dat je gelooft

Mijn liefste, mijn liefste, ik zal je missen

Maar wat wil je...