Je Hais Les Dimanches - Raphaël

Et je hais les dimanches

Et j’pourrais m’tuer

Tu dis qu’chui la terreur du quartier

Et qu’j’ai aucun sens des réalités

Et ben moi je hais les dimanches

Et j’pourrais m’tuer

Et j’veux que le printemps crève et ne reviennes jamais

Si tu reviens pas au moins te coucher

Oh oh oh

Et avec toi c’est sûr

Que je m’ennuyais pas

Mais je hais les dimanches

L’ennui des trains de banlieue, du shit, de la bière

Et du grillage devant les yeux

On dirait un quartier de la lune, ici, et de sa banlieue

Et je hais les dimanches

Des Roméos, des Juliettes en Survêt' le long des quais

Et si la vie ressemble à ce dimanche matin (bis)

Oh oh oh

Et avec toi on est sûr

Que je m’ennuyais pas

Et ben moi je hais les dimanches

La vie est construite sur une faille et, j’espère tout s’effondrera

Et effet de serre à mon pouls et toi tu réponds pas

Souffle moi dans les bronches encore une fois

Oh oh oh

Mais avec toi c’est sûr que je m’ennuyais pas (x2)

Mais avec toi c’est sûr…

En ik haat zondagen

En ik zou zelfmoord kunnen plegen

Je zegt dat het de terreur van de buurt is

En ik heb geen besef van de werkelijkheid

Nou, ik haat zondagen

En ik zou zelfmoord kunnen plegen

En ik wil dat de lente barst en nooit meer terugkomt

Als je tenminste niet terug naar bed komt

Oh Oh oh

En zeker met jou

Dat ik me niet verveelde

Maar ik haat zondagen

De verveling van forenzentreinen, hasj, bier

En hek voor de ogen

Ziet eruit als een kwart van de maan hier en zijn buitenwijken

En ik haat zondagen

Roméos, Juliettes in trainingspakken langs de kades

Wat als het leven er op deze zondagochtend uitziet (herhaal)

Oh Oh oh

En met jou zijn we zeker

Dat ik me niet verveelde

Nou, ik haat zondagen

Het leven is gebouwd op een breuklijn en ik hoop dat het allemaal uit elkaar valt

En broeikaseffect op mijn pols en je antwoordt niet

Blaas me nog een keer in de bronchiën

Oh Oh oh

Maar met jou verveelde ik me zeker niet (x2)

Maar bij jou zeker...