Time - Prozak

Sitting back just thinking about the lives I’ve touched

The hearts and minds through my lines, rhymes and such

Try to fill the void they can’t seem to get enough

Up the open road, hit the stage such a rush

But sometimes I lime light just think by

To outshine the darkside that I disgust

Makes my teeth grind and choice making my life rough

Feels like handcuffs makes it hard to stand tough

So outta place, so outta patience, so outta touch

Just need a break, some safe haven with any luck

I break away from this endless days of gray stuff

Life against the grain, turn the page, turn this up

Where did the time go?

Tell me where did the time go?

If you could see inside me

All these things that terrorize me

Always there to still reminds me

That I can’t never be someone like you

(I can’t never be someone like you)

The sorrows of my life help to ease the pain anothers

They can sense it in my voice, all the rain and thunder

All the strain, all the shame, all the stress I’m under

It makes for better songs, scream emotions when you suffer

All these lyrics, each and every word is therapy

Spilling my soul on the paper, then through speakers to set it free

But honestly I’m just a self tortured anomy

And terribly damning myself to second guess and all of me

Oftenly complicated and jaded, so plain to see

Orchestrated chaos it’s I’ll ever be

I’m a lot harmony lost from the darkest antacid

Tossed in deepest oceans, civilization so outta reach

Where did the time go?

Tell me where did the time go?

If you could see inside me

All these things that terrorize me

Always there to still reminds me

That I can’t never be someone like you

(I can’t never be someone like you)

Achterover leunen en denken aan de levens die ik heb aangeraakt

De harten en geesten door mijn regels, rijmpjes en dergelijke

Probeer de leegte te vullen waar ze maar geen genoeg van kunnen krijgen

De openbare weg op, zo snel het podium op

Maar soms verlicht ik licht, denk gewoon aan

Om de duistere kant die ik walgelijk te overtreffen

Maakt mijn tanden knarsen en keuzes maken mijn leven zwaar

Voelt alsof handboeien het moeilijk maken om sterk te staan

Zo uit de plaats, zo uit geduld, zo uit de aanraking

Heb gewoon een pauze nodig, een veilige haven met een beetje geluk

Ik breek weg van deze eindeloze dagen van grijze dingen

Leven tegen de stroom in, sla de pagina om, sla deze op

Waar is de tijd naartoe?

Vertel me waar is de tijd gebleven?

Als je in mij zou kunnen kijken

Al deze dingen die me terroriseren

Altijd klaar om me eraan te herinneren

Dat ik nooit iemand zoals jij kan zijn

(Ik kan nooit iemand zijn zoals jij)

De zorgen van mijn leven helpen de pijn van anderen te verzachten

Ze kunnen het in mijn stem voelen, alle regen en donder

Alle spanning, alle schaamte, alle stress waar ik onder sta

Het zorgt voor betere liedjes, schreeuw emoties als je lijdt

Al deze teksten, elk woord is therapie

Mijn ziel op het papier morsen en vervolgens via speakers om het vrij te maken

Maar eerlijk gezegd ben ik gewoon een door zichzelf gekwelde anomie

En mezelf vreselijk verdoemen om te twijfelen en mij allemaal

Vaak ingewikkeld en sleets, dus duidelijk om te zien

Georkestreerde chaos die ik ooit zal zijn

Ik ben veel harmonie verloren door de donkerste maagzuurremmer

In de diepste oceanen gegooid, beschaving zo onbereikbaar

Waar is de tijd naartoe?

Vertel me waar is de tijd gebleven?

Als je in mij zou kunnen kijken

Al deze dingen die me terroriseren

Altijd klaar om me eraan te herinneren

Dat ik nooit iemand zoals jij kan zijn

(Ik kan nooit iemand zijn zoals jij)