House Of Cards (feat. Kate Rose) - Prozak

I know you really can’t see but

This grief is tearing through me

It’s left me like a house of cards

One breath — you’re gone

Man it still seems so surreal that you’ve gone away

It’s sounds cliche but I still think about you everyday

See you in my dreams and pictures on the fire place

See you in the mirrors, reflection resemble my own face

When we were kids you used to tell me «never back down»

So how did you gave up on everything and hit rock bottom

Toward the end we hardly spoke, we’ve never talked too often

You were too blind to see pills were causing all your problems

Looking back at everything sometiems I blame myself

I could of try to do something to try to get you help

You kept on hidin', denyin', lyin' to your ownself

That you were playin' with fire, declining your own health

Then the phone called from hell that I remember well

Almost 5AM hear our parents scream and yell

They were so incoherent with grief I can hardly tell

Then I finally understood that this was farewell

I know you really can’t see but

This grief is tearing through me

It’s left me like a house of cards

One breath — you’re gone

I can’t move on

I used to think that I’ll be the one leaving Earth first

With all the trouble causing and alcohol kept my worst

You used to tell me slow my roll before I hit the dirt

Ironically I think that?

guy got a favourite verse?

And every now and then I drive alone to your grave

And even though my faith is weak I get on knees and pray

Wherever you may be, I hope it’s a better place

That you can finally rest in peace inside eternal grace

And let me be the one to tell you nothing is the same

A heartbreaking conversation every holiday

The empty chair at the dinner table takes your place

The hollowness I see inside your childrens face

One day we all will be united on the otherside

And all this pain and anguish will be surely casted aside

We’ll have eternity to make up all this lost time

But until then hold up place for me in the sky

I know you really can’t see but

This grief is tearing through me

It’s left me like a house of cards

One breath — you’re gone

I can’t move on

I’ll hold on to your memories

You’ll always be apart of me

I’ll hold on to your memory

I’ll hold on, I’ll hold on

I’ll hold on

I know you really can’t see but

This grief is tearing through me

It’s left me like a house of cards

One breath — you’re gone

I can’t move on

Ik weet dat je het echt niet kunt zien, maar

Dit verdriet gaat door me heen

Het heeft me achtergelaten als een kaartenhuis

Eén ademteug — je bent weg

Man, het lijkt nog steeds zo surrealistisch dat je weg bent gegaan

Het klinkt cliché, maar ik denk nog elke dag aan je

Tot ziens in mijn dromen en foto's bij de open haard

Ik zie je in de spiegels, reflectie lijkt op mijn eigen gezicht

Toen we kinderen waren, zei je altijd tegen me «never back down»

Dus hoe heb je alles opgegeven en een dieptepunt bereikt?

Tegen het einde spraken we nauwelijks, we hebben nooit te vaak gepraat

Je was te blind om te zien dat pillen al je problemen veroorzaakten

Terugkijkend op alles geef ik mezelf soms de schuld

Ik zou kunnen proberen om iets te doen om u te helpen helpen

Je bleef jezelf verbergen, ontkennen, liegen tegen jezelf

Dat je met vuur aan het spelen was en je eigen gezondheid achteruitdeed

Toen belde de telefoon vanuit de hel die ik me goed herinner

Bijna 5AM hoor onze ouders schreeuwen en schreeuwen

Ze waren zo onsamenhangend van verdriet dat ik het nauwelijks kan zeggen

Toen begreep ik eindelijk dat dit afscheid was

Ik weet dat je het echt niet kunt zien, maar

Dit verdriet gaat door me heen

Het heeft me achtergelaten als een kaartenhuis

Eén ademteug — je bent weg

Ik kan niet verder

Ik dacht altijd dat ik degene zou zijn die als eerste de aarde verlaat

Met alle problemen die het veroorzaakte en alcohol hield mijn slechtste

Vroeger zei je me dat ik langzaam moest rollen voordat ik het vuil raakte

Ironisch genoeg denk ik dat?

heeft iemand een favoriet vers?

En zo nu en dan rijd ik alleen naar je graf

En ook al is mijn geloof zwak, ik ga op mijn knieën en bid

Waar je ook bent, ik hoop dat het een betere plek is

Dat je eindelijk in vrede kunt rusten in eeuwige genade

En laat mij degene zijn die je vertelt dat niets hetzelfde is

Elke vakantie een hartverscheurend gesprek

De lege stoel aan de eettafel neemt jouw plaats in

De leegte die ik in het gezicht van je kinderen zie

Op een dag zullen we allemaal verenigd zijn aan de andere kant

En al deze pijn en angst zal zeker terzijde worden geschoven

We hebben een eeuwigheid om al deze verloren tijd in te halen

Maar houd tot die tijd plaats voor mij in de lucht

Ik weet dat je het echt niet kunt zien, maar

Dit verdriet gaat door me heen

Het heeft me achtergelaten als een kaartenhuis

Eén ademteug — je bent weg

Ik kan niet verder

Ik zal je herinneringen bewaren

Je zult altijd gescheiden zijn van mij

Ik zal aan je herinnering vasthouden

Ik hou vol, ik hou vol

ik hou vol

Ik weet dat je het echt niet kunt zien, maar

Dit verdriet gaat door me heen

Het heeft me achtergelaten als een kaartenhuis

Eén ademteug — je bent weg

Ik kan niet verder