Skies - Protest The Hero

Cough, gasp, and sputter,

spinning helplessly down toward the earth.

A loss of control, the sky swallows whole.

Spinning down, down.

Forever falling down, down, down.

But is it entirely a flightless fall?

No deceptive currents, no rise at all?

Maybe it’s too naive to not jump ship

when deviating so drastically from the initial script.

Tremble beneath the weight of inevitability,

and all the casualties therein.

Cower in the shadow of the ever-present sun,

witness eclipsing, eclipsing, eclipsed.

Is it completely void?

Or is the truth in shade?

Are all the facts before us a masquerade?

Suffering no deceit, no selfish lies,

we stand in our own crypt and we mobilize,

waking up to blazing heat

and the stench of rancid meat.

Don’t have the patience or the time to repeat mistakes.

Like high, hot hauls, through highway tolls

with bigger brothers for hungry trolls.

Each horn sharpened by eye sockets torn,

standing on the graves of the worn.

Welcome to the place integrity is born.

Heart in the right place, just missing the mark.

Feigning exception is a shot in the dark.

With no remorse and no regret,

is anybody listening yet?

Tremble beneath the weight of inevitability,

And all the casualties therein.

Cower in the shadow of the ever-present sun,

Witness eclipsing, eclipsing, eclipsed.

Bask in uncertainty.

Strange things can happen when faced with adversity.

Ask and you shall receive,

Or swing frantic your arms.

Fate is nothing but a nervous belief.

I don’t believe the end is in pavement.

I don’t believe there’s anything beneath.

I don’t believe there’s death in the basement,

No I don’t believe.

No I don’t believe.

Embrace the fall, there is no end.

No ambiguous hypothesis to comprehend.

No bruised and battered egos in descent’s entire ethos.

No magnificent creation myth.

No wind to pad the story with.

Only I will never quit, or watch my brothers quit,

But I’ll lower down a lifeboat if you’re abandoning the ship.

«True sailing’s dead,"should have been the first thing said

before the writing could be written, before the writing could be read.

The wreckage was never found,

but the black box was recovered.

The message therein profound.

In our final moments our true names are all discovered.

So let it fall, fall.

Even if it turns out to be futile,

at least we couldn’t ask for a sky so clear or a day more beautiful.

They’ll never find the wreckage, transcending all human languages.

Just a promise and a final message:

The descent is all there truly ever is.

Just a promise and a final message: the descent is all there ever is.

Just a promise and a, just a promise and a final message:

The fall is all there ever is.

Just a promise and a final message:

The descent is all there ever is.

Just a promise and a, just a promise and a final message:

The fall is all there ever is.

Stumble beneath the radar, big holes in each great city

is all the evidence I need.

Knowledge often beckons and can lead astray.

Whisper release me, release me, release.

Dive into an endless sea.

No reason to falter no plan supersedes.

Altering frequencies,

But we welcome the change.

Fate is nothing but a nervous disease.

Cough, gasp, and sputter,

spinning helplessly down toward the earth.

A loss of control, the sky swallows whole.

Spinning down, down.

Forever falling down, down, down.

Hoesten, hijgen en sputteren,

hulpeloos naar de aarde draaien.

Een verlies van controle, de lucht slikt heel.

Draaiend naar beneden, naar beneden.

Voor altijd vallen, naar beneden, naar beneden.

Maar is het een volledig vluchtloze val?

Geen bedrieglijke stromingen, helemaal geen stijging?

Misschien is het te naïef om niet te springen

wanneer zo drastisch afwijkt van het oorspronkelijke script.

Beven onder het gewicht van de onvermijdelijkheid,

en alle slachtoffers daarin.

Kruip in de schaduw van de altijd aanwezige zon,

getuige zijn van verduistering, verduistering, verduistering.

Is het volledig ongeldig?

Of ligt de waarheid in de schaduw?

Zijn alle feiten die voor ons liggen een maskerade?

Geen bedrog, geen egoïstische leugens,

we staan ​​in onze eigen crypte en we mobiliseren,

wakker worden met brandende hitte

en de stank van ranzig vlees.

Heb niet het geduld of de tijd om fouten te herhalen.

Zoals hoge, hete ritten, door tolwegen op de snelweg

met grotere broers voor hongerige trollen.

Elke hoorn geslepen door gescheurde oogkassen,

staande op de graven van de versletenen.

Welkom op de plek waar integriteit is geboren.

Hart op de juiste plaats, alleen de plank mis.

Het veinzen van een uitzondering is een schot in het duister.

Zonder spijt en zonder spijt,

luistert er al iemand?

Beven onder het gewicht van de onvermijdelijkheid,

En alle slachtoffers daarin.

Kruip in de schaduw van de altijd aanwezige zon,

Wees getuige van verduisteren, verduisteren, verduisteren.

Koester je in onzekerheid.

Er kunnen vreemde dingen gebeuren bij tegenslag.

Vraag en je zal ontvangen,

Of zwaai met je armen.

Het lot is niets anders dan een nerveus geloof.

Ik geloof niet dat het einde in de stoep ligt.

Ik geloof niet dat er iets onder zit.

Ik geloof niet dat er een dood in de kelder is,

Nee, ik geloof het niet.

Nee, ik geloof het niet.

Omarm de herfst, er komt geen einde aan.

Geen dubbelzinnige hypothese om te begrijpen.

Geen gekneusde en gehavende ego's in het hele ethos van afkomst.

Geen prachtige scheppingsmythe.

Geen wind om het verhaal mee te vullen.

Alleen ik zal nooit stoppen, of mijn broers zien stoppen,

Maar ik laat een reddingsboot zakken als je het schip verlaat.

'True Sailing's Dead' had het eerste moeten zijn dat zei

voordat het schrift kon worden geschreven, voordat het schrift kon worden gelezen.

Het wrak is nooit gevonden,

maar de zwarte doos werd teruggevonden.

De boodschap daarin is diepgaand.

In onze laatste momenten worden onze echte namen allemaal ontdekt.

Dus laat het vallen, vallen.

Zelfs als het zinloos blijkt te zijn,

we zouden in ieder geval niet kunnen vragen om een ​​hemel zo helder of een mooiere dag.

Ze zullen het wrak nooit vinden, dat alle menselijke talen overstijgt.

Gewoon een belofte en een laatste bericht:

De afdaling is alles wat er ooit is.

Slechts een belofte en een laatste boodschap: de afdaling is alles wat er ooit is.

Gewoon een belofte en een, alleen een belofte en een laatste bericht:

De herfst is alles wat er ooit is.

Gewoon een belofte en een laatste bericht:

De afdaling is alles wat er ooit is.

Gewoon een belofte en een, alleen een belofte en een laatste bericht:

De herfst is alles wat er ooit is.

Struikel onder de radar, grote gaten in elke grote stad

is al het bewijs dat ik nodig heb.

Kennis lonkt vaak en kan op een dwaalspoor leiden.

Fluister laat me los, laat me los, laat los.

Duik in een eindeloze zee.

Geen reden om te aarzelen, geen plan vervangt.

Frequenties wijzigen,

Maar we verwelkomen de verandering.

Het lot is niets anders dan een zenuwziekte.

Hoesten, hijgen en sputteren,

hulpeloos naar de aarde draaien.

Een verlies van controle, de lucht slikt heel.

Draaiend naar beneden, naar beneden.

Voor altijd vallen, naar beneden, naar beneden.