Hair-trigger - Protest The Hero

That sweet little redhead’s got her hooks in my back

She points her finger and she shows me what I lack

Her pale skin, it burns so hot in the midnight air

She paints the streets a shade of gray around my chair so come on in Her hot breath on my skin

Her scent on my fingers

Her taste is on my mind

It constantly lingers

'Till I can breathe her

'Till I can believe her

'Till I can breathe her

'Till I can leave her

Every kiss is a little sickening

I can feel Death’s fingers quickening

Tightening my passageways

If you can’t count the years

Start counting days

Try to remember that she hates you

And though she might elate you

She tries to kill the great that’s in you now

She’s hand picked the fate that awaits you now

And despite her words, it’s not too late

I wrote a Goddamn love song to praise everything I hate

And kids were wanting the chorus line

And they sealed my picture’s frame

She might run shit for right now but I’ll be damned if it’s forever and always

As the chorus-line fades away like friends in high-school hallways

Oh, I got this feeling

That things will never, ever, ever be the same

Things will never be the same

What about those rainy nights in London?

What about the crippling desert heat?

What about all those times you swore you’d never leave me?

What about the hospital in L.A.

You took me back after that night

What about that blackened image in my mind?

I swear I burn with a new light

What about that frozen, dripping, holiday bird that’s cold

She’s cold as ice!

Die lieve kleine roodharige heeft haar haken in mijn rug

Ze wijst met haar vinger en ze laat me zien wat ik mis

Haar bleke huid, het brandt zo heet in de nachtelijke lucht

Ze schildert de straten een schaduw van grijs rond mijn stoel dus kom op in Haar hete adem op mijn huid

Haar geur op mijn vingers

Haar smaak is in mijn gedachten

Het blijft constant hangen

'Tot ik haar kan ademen

'Tot ik haar kan geloven

'Tot ik haar kan ademen

'Tot ik haar kan verlaten

Elke kus is een beetje misselijkmakend

Ik voel de vingers van de Dood sneller worden

Mijn doorgangen aanscherpen

Als je de jaren niet kunt tellen

Begin met dagen tellen

Probeer te onthouden dat ze je haat

En hoewel ze je misschien opgetogen maakt

Ze probeert de geweldige die nu in je is te doden

Ze heeft met de hand het lot uitgekozen dat je nu te wachten staat

En ondanks haar woorden is het nog niet te laat

Ik schreef een verdomd liefdeslied om alles te prijzen wat ik haat

En kinderen wilden de refreinlijn

En ze verzegelden de lijst van mijn foto

Ze kan op dit moment stront rennen, maar ik zal verdomd zijn als het voor altijd en altijd is

Terwijl de refreinlijn vervaagt als vrienden in de gangen van de middelbare school

Oh, ik heb dit gevoel

Dat dingen nooit, nooit, nooit meer hetzelfde zullen zijn

Dingen zullen nooit meer hetzelfde zijn

Hoe zit het met die regenachtige nachten in Londen?

Hoe zit het met de verlammende woestijnhitte?

Hoe zit het met al die keren dat je zwoer dat je me nooit zou verlaten?

Hoe zit het met het ziekenhuis in L.A.

Je nam me mee terug na die nacht

Hoe zit het met dat zwarte beeld in mijn gedachten?

Ik zweer dat ik brand met een nieuw licht

Hoe zit het met die bevroren, druipende vakantievogel die het koud heeft?

Ze is ijskoud!