Blindfolds Aside - Protest The Hero

We woke up as men, but tonight

Tonight we’ll sleep as killers

As we break the cryptic morning

With a bullet and a prayer

The steel never seemed so cold and agile

And a life never seemed less vital and fragile

With a heart that’s beating

Louder than my own

I watch a girl they call Kezia

I watch a woman that I know

My hope and my own future, blindfolded (To atone)

To atone for a sin I didn’t care for

But a sin that paid my debts

A sin that fed my children

That burned my smiles and cigarettes

And no one ever

Said that hope would be so beautiful

And no one ever

Said I’d have to pull the trigger, on her

I can’t even still her trembling hands

That were locked up by the dutiful

And the obligated

Five soldiers forever sedated

With the «No one’s responsible»

Pathological drama of our

Social justice dribble, dribble, dribble

Her tiny steps tell lies

About the choice I have to make

(Resurrect a static lifetime

Starve to death my own mistakes)

Pull the screaming trigger

And watch your carcass bleed me dry

Or drop the gun and try to shake away

The blindfold from your eyes?

Drop the gun, drop the gun, drop the gun

Drop the gun!

Sin I didn’t care for

But a sin that paid my debts

A sin that fed my children

And burned my smiles and cigarettes

Sin I didn’t care for

But a sin that paid my debts

A sin that fed my children

That burned my smiles and cigarettes

We werden wakker als mannen, maar vannacht

Vannacht slapen we als moordenaars

Terwijl we de cryptische ochtend doorbreken

Met een kogel en een gebed

Het staal leek nog nooit zo koud en wendbaar

En een leven leek nog nooit zo vitaal en kwetsbaar

Met een hart dat klopt

Luider dan de mijne

Ik kijk naar een meisje dat ze Kezia noemen

Ik kijk naar een vrouw die ik ken

Mijn hoop en mijn eigen toekomst, geblinddoekt (om te boeten)

Om te boeten voor een zonde waar ik niet om gaf

Maar een zonde die mijn schulden betaalde

Een zonde die mijn kinderen voedde

Dat verbrandde mijn glimlach en sigaretten

En niemand ooit

Zei dat hoop zo mooi zou zijn

En niemand ooit

Zei dat ik de trekker over moest halen, op haar

Ik kan haar trillende handen niet eens stil houden

Die werden opgesloten door de plichtsgetrouwe

En de verplichte

Vijf soldaten voor altijd verdoofd

Met de "Niemand is verantwoordelijk"

Pathologisch drama van ons

Sociale rechtvaardigheid dribbel, dribbel, dribbel

Haar kleine stappen vertellen leugens

Over de keuze die ik moet maken

(Herstel een statische levensduur tot leven

Verhongeren mijn eigen fouten)

Haal de schreeuwende trekker over

En kijk hoe je karkas me leegbloedt

Of laat het pistool vallen en probeer weg te schudden

De blinddoek van je ogen?

Laat het pistool vallen, laat het pistool vallen, laat het pistool vallen!

Laat het wapen vallen!

Zonde waar ik niet om gaf

Maar een zonde die mijn schulden betaalde

Een zonde die mijn kinderen voedde

En verbrandde mijn glimlach en sigaretten

Zonde waar ik niet om gaf

Maar een zonde die mijn schulden betaalde

Een zonde die mijn kinderen voedde

Dat verbrandde mijn glimlach en sigaretten