Ragged Tooth - Protest The Hero

What unknown face now breaks the silence?

What tipping force disturbs the balance?

Swift and sober, comes a voice, offering a bitter choice

Take up a crime and serve the sentence, offer up a final penance

Or dismantle colossus from deep inside, conspirators,

and those allied

Gifts of bronze, iron, obsidian, from nave to chop,

plunged and hidden

Deep in the chests of those who cry, the songs of gods untrue

The prayers to start or end the coup, forever silenced

Like sulfur set to fire, blue flame is born

To rip through homes and cleanse the town

A new world rendered, an old world mourned

The old world left to drown

It draws closer with every step, push off with both feet

Fall into the chasm, which will consume all

March not to the drum, but off the beat

Burst into the evening, cool air burns the lungs

Fear not the turning heads, the darting glances, the lashing tongues

The glowing eyes that burn like embers, fall painful on the skin

Seething with hatred, and writhing in pain, they cast a ghastly grin

Yet among the faces shrouded in horror, one truth prevails

All who’ve ever come this far exclusively have failed

Reach for the hand whose grasp is firm,

Whose blistered palms can confirm,

A kinship in a spiteful place,

with tender touch a warm embrace

Though nights turn long and cold, and the warmth of the day escapes

The long dark shadows growing old, form familiar shapes

Welk onbekend gezicht verbreekt nu de stilte?

Welke kantelkracht verstoort het evenwicht?

Snel en nuchter, komt een stem die een bittere keuze biedt

Een misdaad begaan en de straf uitzitten, een laatste boete doen

Of ontmantel de kolos van binnenuit, samenzweerders,

en de geallieerden

Geschenken van brons, ijzer, obsidiaan, van schip tot hakken,

ondergedompeld en verborgen

Diep in de kisten van degenen die huilen, de liederen van goden onwaar

De gebeden om de staatsgreep te beginnen of te beëindigen, voor altijd tot zwijgen gebracht

Zoals zwavel in brand wordt gestoken, zo wordt een blauwe vlam geboren

Om door huizen te scheuren en de stad schoon te maken

Een nieuwe wereld weergegeven, een oude wereld gerouwd

De oude wereld die is achtergelaten om te verdrinken

Het komt dichterbij met elke stap, zet af met beide voeten

Val in de kloof, die alles zal verteren

Marcheer niet op de drum, maar off the beat

Barst in de avond, koele lucht verbrandt de longen

Vrees niet de draaiende hoofden, de dartelende blikken, de geselde tongen

De gloeiende ogen die branden als sintels, vallen pijnlijk op de huid

Ziedend van haat en kronkelend van pijn wierpen ze een afschuwelijke grijns

Maar tussen de gezichten gehuld in afschuw, overheerst één waarheid

Iedereen die ooit exclusief zo ​​ver is gekomen, heeft gefaald

Reik naar de hand wiens greep stevig is,

Wiens blaren handpalmen kunnen bevestigen,

Een verwantschap in een hatelijke plaats,

met tedere aanraking een warme omhelzing

Hoewel de nachten lang en koud worden en de warmte van de dag ontsnapt

De lange donkere schaduwen die oud worden, vormen bekende vormen