Cataract - Protest The Hero

Death is callous, strange and sudden

A pious, indignant, drooling glutton

Whose hands are soft, warm, inviting

Whose desperate advances seem useless fighting

Whose ragged tooth should rip through flesh

Which marinates in rancid breath

How quick one turns to a violent death

When cowardice remains where courage left

No guiding light to lead the way

Just rot declining to decay

The would-be hangman hangs its head

To find its victim not quite dead

But rising now from beneath the gallows

A driving force cuts through the shadows

Strike from the heart, cut to the quick

With no remorse it’s politic

With crippling blows to the body and head

Drip by drip until it’s finally bled out

One moment defines a lifetime

No one recalls the crawl or the climb

Or the trembling legs that take the first two steps

Or the moment the lungs decide to take breath

The darkness comes to life

Underneath its cloak beat the blood red eyes

Whose haunting stare leaves one paralyzed

This is the nightmare from which one never awakes

Laughing at the feeble whose whole body shakes

Who pounce upon the weakness and the past mistakes

Whose hands grip the heart and cause the heartbreak

So strike from the heart, cut to core

Leave only the sinew washed up on the shore

Sever the head of the beast with the crown

Never back down

(Back down)

Never back down

And as the light breaks through the darkest night

It finds the victor dressed in white

Rising now from beneath the gallows

A driving force cuts through the shadows

De dood is ongevoelig, vreemd en plotseling

Een vrome, verontwaardigde, kwijlende veelvraat

Wiens handen zacht, warm en uitnodigend zijn?

Wiens wanhopige vorderingen nutteloos lijken te vechten?

Wiens rafelige tand door vlees zou moeten scheuren?

Die marineert in een ranzige adem

Hoe snel iemand overgaat tot een gewelddadige dood?

Wanneer lafheid blijft waar moed bleef

Geen leidend licht om de weg te wijzen

Gewoon rotten en vervallen tot verval

De toekomstige beul laat zijn hoofd hangen

Om het slachtoffer nog niet helemaal dood te vinden

Maar nu oprijzend van onder de galg

Een drijvende kracht snijdt door de schaduwen

Sla vanuit het hart, tot het uiterste

Zonder spijt is het politiek

Met verlammende slagen op het lichaam en het hoofd

Druppel voor druppel tot het eindelijk leeg is

Eén moment bepaalt een leven

Niemand herinnert zich de kruip of de klim

Of de trillende benen die de eerste twee stappen zetten

Of op het moment dat de longen besluiten adem te halen

De duisternis komt tot leven

Onder zijn mantel sloegen de bloedrode ogen

Wiens beklijvende blik iemand verlamd achterlaat?

Dit is de nachtmerrie waaruit je nooit meer wakker wordt

Lachen om de zwakken wiens hele lichaam beeft

Die de zwakte en de fouten uit het verleden aangrijpen?

Wiens handen het hart vastgrijpen en het liefdesverdriet veroorzaken?

Dus sla vanuit het hart, snijd tot in je kern

Laat alleen de aangespoelde pezen op de kust liggen

Snijd de kop van het beest door met de kroon

Geef nooit op

(Terug naar beneden)

Geef nooit op

En als het licht door de donkerste nacht breekt

Het vindt de overwinnaar gekleed in het wit

Verrijst nu van onder de galg

Een drijvende kracht snijdt door de schaduwen