Animal Bones - Protest The Hero

Why do you torture me so?

You sit across the table with both eyes closed

You speak in myth and fable, and stand unopposed

The animal bones reveal themselves from deep within your mane

They reach for ethereal light

The ancient spears rise from her shoulders and riddle your frame

Marking the first time it was done right

And that’s not all that haunts me — the death by fire of a child

Who waits so patiently.

And we are the ones

Who set the standard by which we are to be measured

Measured, measured!

Some things can never walk again cause sometimes a step is all too vile

The path of five innocent men who are only capable of walking one last mile

If I could live another day over again, I’d choose not to

The successes and failures of days passed are constant

The horizon promises days ahead

If you won’t quit, then I won’t

And this I swear to you tonight

Upon these former embers

You fanned until they were fire

We are nothing without the thousands of voices that make the choir

Nothing without the thousands of voices that make the choir

We are, we are, we are still life

(We are, we are, we are still life)

We are, we are, we are… still life

Begging and pleading, not dying, but bleeding out.

(Still life, still life)

Begging and pleading, not dying, but bleeding out.

(Still life, still life)

Oh, the chemical reaction, the chemical

Oh, the chemical reaction

When the walls fell, with arms wide

Waarom martel je me zo?

Je zit aan de andere kant van de tafel met beide ogen dicht

Je spreekt in mythe en fabel en staat ongehinderd

De dierenbotten onthullen zich van diep in je manen

Ze reiken naar etherisch licht

De oude speren stijgen op van haar schouders en doorzoeken je lichaam

De eerste keer markeren dat het goed is gedaan

En dat is niet alles wat me achtervolgt — de dood door vuur van een kind

Die zo geduldig wacht.

En wij zijn degenen

Wie heeft de norm bepaald waaraan we moeten worden gemeten?

Gemeten, gemeten!

Sommige dingen kunnen nooit meer lopen, want soms is een stap te verachtelijk

Het pad van vijf onschuldige mannen die maar één laatste mijl kunnen lopen

Als ik nog een dag over mocht doen, zou ik ervoor kiezen om dat niet te doen

De successen en mislukkingen van de verstreken dagen zijn constant

De horizon belooft dagen vooruit

Als jij niet stopt, doe ik dat ook niet

En dit zweer ik je vanavond

Op deze voormalige sintels

Je waaierde uit tot ze vuur waren

We zijn niets zonder de duizenden stemmen die het koor vormen

Niets zonder de duizenden stemmen die het koor vormen

We zijn, we zijn, we zijn stillevens

(We zijn, we zijn, we zijn stilleven)

We zijn, we zijn, we zijn... stilleven

Smeken en smeken, niet doodgaan, maar doodbloeden.

(Stilleven, stilleven)

Smeken en smeken, niet doodgaan, maar doodbloeden.

(Stilleven, stilleven)

Oh, de chemische reactie, de chemische

Oh, de chemische reactie

Toen de muren vielen, met wijde armen