Доче - Профессор Лебединский

Она ещё не знает слово «Да» и слово «Нет»,

Что на земле у каждого есть маленький секрет,

Что две души встречаются в заоблачной дали,

И добрые известия приносят журавли.

Ещё не держит голову, не сделан первый шаг,

Томятся в ожидании Чуковский и Маршак.

Никто ещё ромашки ей в поле не нарвал,

Никто и не обидел, и ни слова не наврал.

Идут ноги по дороге, по булыжной мостовой,

Вдалеке горит полоска аленькая.

Я один иду встречать, этот сказочный рассвет,

Потому что доча ещё маленькая…

Она ещё не видела, как цветёт сирень,

Она ещё не знает про потомственную лень,

Про зайца, про ворону, про колючего ежа,

Про злобную соседку со второго этажа.

Она ещё не знает, что мир такой большой,

И маленькие ушки не завешаны лапшой.

И не нужны нам умники и кто там есть ишо,

Когда есть папа с мамою и дома хорошо.

Идут ноги по дороге, по булыжной мостовой,

Вдалеке горит полоска аленькая.

Я один иду встречать, этот сказочный рассвет,

Потому что доча ещё маленькая…

Рисует всеми красками и не жалеет сил

Извечная попутчица — надежда,

То принцев, то богатство, то счастливую любовь

И внучиков в дочуриных одеждах.

Ze kent het woord "Ja" en het woord "Nee" nog niet,

Dat op aarde iedereen een klein geheim heeft,

Dat twee zielen elkaar ontmoeten in de lucht voorbij de wolken,

En de kranen brengen goed nieuws.

Houdt zijn hoofd nog steeds niet vast, de eerste stap is niet gezet,

Chukovsky en Marshak kwijnen weg in afwachting.

Niemand anders heeft madeliefjes voor haar geplukt in het veld,

Niemand beledigd, en geen woord gelogen.

Voeten lopen langs de weg, langs de geplaveide stoep,

In de verte brandt een scharlakenrode streep.

Ik alleen ga om deze fantastische dageraad te ontmoeten,

Omdat mijn dochter nog klein is...

Ze heeft nog niet gezien hoe de sering bloeit,

Ze weet nog steeds niets van erfelijke luiheid,

Over een haas, over een kraai, over een stekelige egel,

Over de boze buurman van de tweede verdieping.

Ze weet nog niet dat de wereld zo groot is

En kleine oren hangen niet met noedels.

En wij hebben geen wijze mannen nodig en wie daar ook is,

Als er papa en mama zijn en het thuis goed is.

Voeten lopen langs de weg, langs de geplaveide stoep,

In de verte brandt een scharlakenrode streep.

Ik alleen ga om deze fantastische dageraad te ontmoeten,

Omdat mijn dochter nog klein is...

Tekent met alle kleuren en spaart geen moeite

Eeuwige metgezel - hoop,

Nu prinsen, nu rijkdom, nu gelukkige liefde

En kleinkinderen in dochterkleren.