Портрет - После 11

Я вижу только твое лицо,

Живые блестящие глаза.

Не надо жестов не надо слов.

Позволь придумать тебя сегодня.

Запомнить, как откровенный сон,

Поверить в то, что ни кто не знал.

Ни кто по имени не назвал.

Ни темной ночью,

Ни в жаркий полдень.

Кто тебя написал?

Кто тебя так любил?

Кто тебе доверял

Свои мысли, свои тайны.

Мир в твоих глазах,

Так красив.

Так красив.

Твой маленький портрет,

Так прекрасен не случайно.

И сквозь распахнутое окно,

Ворвался звонкий детский смех

И ярко белое полотно

Мечтает превратиться в парус.

Раскрылось нам на двоих одно

Как жаль что хватит не на всех.

Другим искать не смыкая век

И до предела повышен градус.

Ik zie alleen je gezicht

Levende glanzende ogen.

Geen gebaren, geen woorden.

Laat me je vandaag uitvinden.

Onthoud, als een openhartige droom,

Geloof in wat niemand wist.

Niemand bij naam genoemd.

Niet op een donkere nacht

Niet op een hete middag.

Wie heeft je geschreven?

Wie hield er zo van je?

Wie vertrouwde je?

Jouw gedachten, jouw geheimen.

De wereld is in jouw ogen

Zo knap.

Zo knap.

Jouw kleine portret

Het is niet zo mooi toevallig.

En door het open raam

Het sonore kindergelach barstte los

En een helder wit canvas

Dromen om een ​​zeil te worden.

Aan ons geopenbaard voor twee één

Jammer dat het niet voor iedereen genoeg is.

Anderen kijken zonder hun oogleden te sluiten

En de graad wordt tot het uiterste opgevoerd.