This Once Long Road - Poema Arcanus

I’ve already eaten all the sweetest fruits

A train I didn’t see pass

Didn’t realize there was an ending

This ending that came a lot sooner than expected

Of this once long road, now I can see the end

All my treasures lost, all my memories fade

A whole life under the illusion, naive tales about another life

No one’s gonna give it back, time this time is not on my side…

That’s all it was, no replay, no second chance, no turning back

A life now built on memories just seeking comfort in the past

That’s all it was, couldn’t get it, couldn’t catch it, could not seize it When life parades in front of your eyes

Faith and hope provided the wicked fuel to survive

Through a blind trip towards desert and sterile lands

Then something went wrong on this absurd lifetime plan

I’m here stranded with a dream burnt by the sun

No stories of bravery to be told or to make up

I’m trying to save something out of this forgotten role

Approaching the end of the road

Facing the end of the road

That’s all it was, no replay, no second chance, no turning back

A life now built on memories just seeking comfort in the past

That’s all it was, couldn’t get it, couldn’t catch it, could not seize it When life parades in front of your eyes…

Ik heb al het zoetste fruit gegeten

Een trein die ik niet voorbij zag komen

Wist niet dat er een einde was

Dit einde dat veel eerder kwam dan verwacht

Van deze eens lange weg, zie ik nu het einde

Al mijn schatten verloren, al mijn herinneringen vervagen

Een heel leven in de illusie, naïeve verhalen over een ander leven

Niemand zal het teruggeven, de tijd staat deze keer niet aan mijn kant...

Dat was alles, geen herhaling, geen tweede kans, geen terugkeer

Een leven dat nu is gebouwd op herinneringen die alleen maar troost zoeken in het verleden

Dat is alles wat het was, kon het niet krijgen, kon het niet vangen, kon het niet grijpen wanneer het leven voor je ogen paradeert

Geloof en hoop waren de slechte brandstof om te overleven

Door een blinde reis naar woestijn en steriele landen

Toen ging er iets mis met dit absurde levenslange plan

Ik ben hier gestrand met een droom verbrand door de zon

Geen verhalen over moed om te vertellen of te verzinnen

Ik probeer iets te redden van deze vergeten rol

Het einde van de weg nadert

Met uitzicht op het einde van de weg

Dat was alles, geen herhaling, geen tweede kans, geen terugkeer

Een leven dat nu is gebouwd op herinneringen die alleen maar troost zoeken in het verleden

Dat is alles wat het was, kon het niet krijgen, kon het niet vangen, kon het niet grijpen wanneer het leven voor je ogen paradeert...