By the Cliff - Poema Arcanus

Distant light announce my silence arrival

The wind brings memories without regret

A childhood place where everything knows me

A place where nobody seems to know me

Cold sun crystals dance over raging waves

These powers deep down unseen

A fearless, reckless grazing flight

The softness of feathers, the cold of the sea

In this hidden stage I will only witness

Unable to understand these ageless words

To grab, to kill and to dissect with my hands

Trying to make mine something is not

Cold sun crystals dance over raging waves

These powers deep down unseen

A fearless, reckless grazing flight

The softness of feathers, the cold of the sea

On this last corner, by the cliff

As small and lonely as this life

A failed design made for a long lost oblivion

An old and forgotten sign for centuries rusting by the road

Trying to tell apart the worlds

Of a language that floats with the haze

While I’m still here tied to the earth

I see the habit turning into slavery

The killing comfort brings its warm and smooth death

Dying slowly as I’m longing for the imaginary

On this last corner, by the cliff

As small and lonely as this life

A failed design made for a long lost oblivion

An old and forgotten sign for centuries rusting by the road

On this last corner I breathe the remaining air

A countdown of heart beats

All around goes on

The air, the moment, the place

They escape from my hands

The air, the moment, the place

They escape from my hands

Verre licht kondigen mijn stille aankomst aan

De wind brengt herinneringen zonder spijt

Een jeugdplek waar alles mij kent

Een plek waar niemand me lijkt te kennen

Koude zonnekristallen dansen over woeste golven

Deze krachten diep van binnen ongezien

Een onverschrokken, roekeloze graasvlucht

De zachtheid van veren, de kou van de zee

In deze verborgen fase zal ik alleen getuige zijn

Kan deze tijdloze woorden niet begrijpen

Om te grijpen, te doden en te ontleden met mijn handen

Proberen om iets van mij te maken, is dat niet

Koude zonnekristallen dansen over woeste golven

Deze krachten diep van binnen ongezien

Een onverschrokken, roekeloze graasvlucht

De zachtheid van veren, de kou van de zee

Op deze laatste hoek, bij de klif

Zo klein en eenzaam als dit leven

Een mislukt ontwerp gemaakt voor een lang verloren gewaande vergetelheid

Een oud en vergeten bord dat eeuwenlang langs de weg staat te roesten

Proberen de werelden van elkaar te onderscheiden

Van een taal die zweeft met de waas

Terwijl ik hier nog steeds aan de aarde gebonden ben

Ik zie de gewoonte veranderen in slavernij

Het dodende comfort brengt zijn warme en zachte dood

Langzaam sterven terwijl ik verlang naar het denkbeeldige

Op deze laatste hoek, bij de klif

Zo klein en eenzaam als dit leven

Een mislukt ontwerp gemaakt voor een lang verloren gewaande vergetelheid

Een oud en vergeten bord dat eeuwenlang langs de weg staat te roesten

In deze laatste bocht adem ik de resterende lucht in

Een aftelling van hartslagen

Rondom gaat door

De lucht, het moment, de plaats

Ze ontsnappen uit mijn handen

De lucht, het moment, de plaats

Ze ontsnappen uit mijn handen