Sadim - Poema Arcanus

It seems I destroy what I have, what I’ve created

Then could I wish what doesn’t exist, doesn’t exist… no more?

It has never been perfect and never will be

Disdainful death I come to demand you

All the life you have stolen, every piece you have taken

I want it now, I wish for it now

You have chosen to be touched by these cold hands

Indeed

Touched by misery, feel the doom while I embrace you

I am king sadiM, blessed by infection

Every thing and every being will be withered and soiled by me

While you turn your beauty to grimness

I cum on your immaculate white skin

As you lose your faith violently

I have failed again

It seems I soil all I touch, all I’ve loved

Then could I hate what doesn’t exist, doesn’t exist… no more?

Het lijkt erop dat ik vernietig wat ik heb, wat ik heb gemaakt

Zou ik dan kunnen wensen wat niet bestaat, niet bestaat... niet meer?

Het is nooit perfect geweest en zal dat ook nooit worden

Minachtende dood die ik kom om je te eisen

Al het leven dat je hebt gestolen, elk stuk dat je hebt genomen

Ik wil het nu, ik wens het nu

Je hebt ervoor gekozen om aangeraakt te worden door deze koude handen

Inderdaad

Geraakt door ellende, voel de ondergang terwijl ik je omhels

Ik ben koning sadiM, gezegend door infectie

Alles en elk wezen zal door mij verdord en bevuild worden

Terwijl jij je schoonheid in grimmigheid verandert

Ik kom op je smetteloze blanke huid

Als je je geloof op gewelddadige wijze verliest

Ik heb weer gefaald

Het lijkt alsof ik alles bevuil wat ik aanraak, alles waar ik van heb gehouden

Zou ik dan kunnen haten wat niet bestaat, niet bestaat... niet meer?