A New Anhedonia - Phosphorescent

The call of the night came and we called it a day

The howling at midnight had called me away

Out in the moonlight on a half-bended knee

I said, «O now, cousin, Hej, what’s happened to me.»

All of the colors I couldn’t believe

I called out, «Now, cousin, «Hej, are you foolin' with me?»

All of the pleasures now avoiding me

All the music now boring to me

Oh it’s unbearable then

To find you feeling so terrible, friend

I know you were chasing it, ah well you had to have been

So holy and wasted, like a prayer in the wind

Out of my shoes I stepped clear of the trees

Out on the dunes among the towering reeds

Out in the blue we both bowed in the breeze

All the music now all now foreign to me

Oh it’s unbearable then

To find you feeling so terrible, friend

To know you were chasing it, ah well you had to have been

So holy and wasted, like a prayer in the wind

All holy and wasted

Just a prayer in the wind

De roep van de nacht kwam en we noemden het een dag

Het gehuil om middernacht had me weggeroepen

Buiten in het maanlicht op een halfgebogen knie

Ik zei: "O, neef, Hej, wat is er met mij gebeurd."

Alle kleuren die ik niet kon geloven

Ik riep: «Nou, neef, «Hej, hou je me voor de gek?»

Alle geneugten mijden mij nu

Alle muziek is nu saai voor mij

Oh, dan is het ondraaglijk

Dat je je zo vreselijk voelt, vriend

Ik weet dat je er achter aan zat, ach, dat had je ook moeten zijn

Zo heilig en verloren, als een gebed in de wind

Uit mijn schoenen stapte ik uit de bomen

In de duinen tussen het torenhoge riet

In het blauw bogen we allebei in de wind

Alle muziek is nu allemaal vreemd voor mij

Oh, dan is het ondraaglijk

Dat je je zo vreselijk voelt, vriend

Om te weten dat je er achteraan zat, nou ja, dat moest je wel zijn geweest

Zo heilig en verloren, als een gebed in de wind

Allemaal heilig en verspild

Gewoon een gebed in de wind