Mrs. Juliette Low - Phosphorescent

If the sound that gets made with each going away

Were to lean on my knuckles to come

Then all the spinning about making moths in my mouth

Like a hymn from the heavens would hum

Babies sweet on the floor ever calling for more

Ever tasting their flight on their tongues

See them roll on the ground with their bellies so round

Know they’re bound to keep rolling along

And mrs.

juliette low sings so pretty and slow

Singing 'boy ain’t you going so wrong?

If your voice is to pray and your legs is to stay

Then where you been going so long?'

Yet still the light likes to fade at the end of each day

And it shines like a curtain of glass

Onto some state of grace where her movements takes place

Ain’t we always so going so fast

In the chill of some gray afternoon

In the still fading light of my room

I’ll be aching to say

Lover don’t go away

And we will not go away

Als het geluid dat bij elk wordt gemaakt weggaat

Zou op mijn knokkels leunen om te komen

Dan al dat gedraai over het maken van motten in mijn mond

Zoals een hymne uit de hemel zou neuriën

Baby's lief op de vloer die altijd om meer vragen

Ooit hun vlucht op hun tong geproefd

Zie ze over de grond rollen met hun buiken zo rond

Weet dat ze zeker zullen blijven voortrollen

En mevr.

juliette low zingt zo mooi en langzaam

Zingen 'jongen, ga je niet zo verkeerd?

Als je stem moet bidden en je benen moeten blijven

Waar ga je dan zo lang naartoe?'

Toch vervaagt het licht graag aan het einde van elke dag

En het schijnt als een gordijn van glas

Op een staat van genade waar haar bewegingen plaatsvinden

Gaan we niet altijd zo snel?

In de kou van een grijze middag

In het nog steeds vervagende licht van mijn kamer

Ik wil graag zeggen:

Geliefde ga niet weg

En we gaan niet weg