Alias - Phases Cachées, Balik

Couplet 1: Volodia

Tu peux m’appeler Volo, c’est comme ça qu’on m’nomme

Mon blaze c’est mon ego, ma confiance et ma forme

Depuis que j’ai pris l’micro, c’est lui qui s’la donne

Volodia me colle à la peau mais je me prénomme Paul

Après, tu peux m’appeler, me nommer, me surnommer

Me vanner, me caser ou me zapper, on peut s’rater

C’est pas grave, j’ai mon blaze pour mes bases

Et me retirer mon alias, ça serait me désarmer car

Mon alias, alias, alias est mon allié

C’est un parfait alliage

Ensemble, on est forts comme l’acier

Mon alias, alias, alias est mon allié

On prend les mêmes virages

Il n’y a qu’ensemble qu’on sait naviguer

Pieds et poings liés jusqu’au bout des dreadlocks

Dans toute mon identité reste solid as the rock

L’un fait la bouffe quand l’autre bosse

L’un souffre et l’autre endosse

Ils avancent dans le même sens figuré ou sens propre

Hey, l’un vit la vie de l’autre

Mais s’avise d’toujours d’viser l’même avis

Même si pas les mêmes sentiments

Ni les mêmes envies, le même grandi

Parfois, je m’y perds mais les deux font la paire, men

L’un s’permet certaines choses quand l’autre se tait

Un duo tous les jours, man, un duel parfois

Mais apprendre de l’autre, ça commence par moi

J’ai des conflits en moi-même qu’il faut que je règle

Mais on a les mêmes rêves, pour y arriver on s’relaye

J’ai pas eu besoin d’chercher un blaze

J’avais seulement besoin d’me trouver

D’me sentir à ma place, d'être à l’aise dans mes baskets

Assis au fond d’la classe

C’est là que j'écris mes premiers couplets

Sans mentir, j'étais naze, je n’avais même pas les bases

J’ai travaillé mes phases, caché dans ma chambre

Des nuits, des mois, des années, rêvant d’traverser la France

Et j’ai passé des étapes, j’ai pris des risques à prendre

Depuis, je n’ai jamais raté l’occase de tenter ma chance

J’continue et j’avance, peu importe les barrières

C’est souvent dans ma tête mais aujourd’hui plus rien ne m’arrête

Car pour moi c’est une évidence, j’veux plus faire marche arrière

Peu importe les galères, je marche fier, représentant ma bannière

Vers 1: Volodya

Je kunt me Volo noemen, zo noemen ze me

Mijn gloed is mijn ego, mijn zelfvertrouwen en mijn vorm

Sinds ik de microfoon heb gepakt, is hij het die hem aan zichzelf geeft

Volodya kleeft aan mijn huid, maar mijn naam is Paul

Dan kun je me bellen, me een naam geven, me een bijnaam geven

Zif me, vestig me of zap me, we kunnen elkaar missen

Het maakt niet uit, ik heb mijn blaze voor mijn bases

En het verwijderen van mijn alias zou me ontwapenen omdat

Mijn alias, alias, alias is mijn bondgenoot

Het is een perfecte legering

Samen zijn we sterk als staal

Mijn alias, alias, alias is mijn bondgenoot

We nemen dezelfde beurten

Alleen samen kunnen we navigeren

Handen en voeten gebonden aan de uiteinden van de dreadlocks

Blijf in al mijn identiteit solide als de rots

De een eet terwijl de ander werkt

De een lijdt en de ander draagt

Ze gaan vooruit in dezelfde figuurlijke of letterlijke zin

Hé, de een leeft het leven van de ander

Maar vergeet niet om altijd naar dezelfde mening te streven

Zelfs als niet dezelfde gevoelens

Noch dezelfde verlangens, dezelfde volwassenheid

Soms raak ik de weg kwijt, maar die twee gaan samen, man

De een staat bepaalde dingen toe als de ander stil is

Elke dag een duet, man, soms een duel

Maar leren van anderen begint bij mij

Ik heb conflicten in mezelf die ik moet oplossen

Maar we hebben dezelfde dromen, om daar te komen wisselen we elkaar af

Ik hoefde niet naar een brand te zoeken

Ik moest gewoon mezelf vinden

Om het gevoel te hebben dat ik erbij hoor, om comfortabel te zijn in mijn sneakers

Zit achterin de klas

Hier schrijf ik mijn eerste verzen

Zonder te liegen was ik stom, ik had niet eens de basis

Ik werkte mijn fases, verstopte me in mijn kamer

Nachten, maanden, jaren, dromen van het doorkruisen van Frankrijk

En ik nam stappen, ik nam risico's om te nemen

Sindsdien heb ik nooit de kans gemist om mijn geluk te beproeven

Ik ga door en ik ga vooruit, ongeacht de barrières

Het zit vaak in mijn hoofd maar vandaag houdt niets me tegen

Want voor mij is het vanzelfsprekend, ik wil niet meer terug

Ongeacht de galeien, ik loop trots en vertegenwoordig mijn vaandel