Words With Friends - Pentimento

Every year, I am brought back to the same places

It’s like my mind begs me to catch up to the thoughts I’ve had a billion times

already

So-long.

So-long to better days

So afraid, too afraid to face the road of failure I’ve paved to find my way

back home

I’ll leave a trail of stones to prove I’ve had my prouder moments

Suddenly, my time alone means so much more

I know this heart is well known for falling apart

But I’ll learn to rely on the sunshine and the weather

To forget all our time together

I’ve got that itch again

To make things worse in steady increments

When the walls caved in, I was left to my own devices

And I learned

That day that I’m more real than concrete

And now I know…

I’m not afraid

Elk jaar word ik teruggebracht naar dezelfde plaatsen

Het is alsof mijn geest me smeekt om de gedachten in te halen die ik een miljard keer heb gehad

al

Zo lang.

Zo lang tot betere dagen

Zo bang, te bang om de weg van mislukking onder ogen te zien die ik heb geplaveid om mijn weg te vinden

thuis

Ik zal een spoor van stenen achterlaten om te bewijzen dat ik mijn trotsere momenten heb gehad

Plots betekent mijn tijd alleen zoveel meer

Ik weet dat dit hart erom bekend staat dat het uit elkaar valt

Maar ik zal leren te vertrouwen op de zon en het weer

Om al onze tijd samen te vergeten

Ik heb weer die jeuk

Om de zaken steeds erger te maken

Toen de muren instortten, werd ik aan mijn lot overgelaten

En ik heb geleerd

Die dag dat ik meer echt dan concreet ben

En nu weet ik...

Ik ben niet bang