Conscience (Consequence) - Pentimento

I’m making excuses to justify my conclusions

And bypass convictions I swear I have

I’m not ashamed to admit my feelings

Until it comes down to someone who counts

I’m acting like I’m supposed to save the world

But I just want to seem real to other people

It’s in the way that my brain tells my mouth to say something relevant

To get a laugh and feel approved

I still imagine how often old dead trees show the wind

Just to prove they have the worth

Like how much we disregard ourselves

Just to treasure someone else

And I’m still speaking like it’s possible to change

But it’s not possible to wait

As the days and nights continue, you can see it taking shape

It’s nothing into nothing, always running in place

So I talk to all my friends about the quicksand that I’m in

As if it’d change the way I live

(I can’t stay stuck like this forever)

There’s been so many autumns since then

And many «others» that have came and went

I’ll never look at anything that we once had the same way again

(I can’t stay stuck like this, I can’t stay stuck like this)

I’ll never look at anything that we once had the same way again

(I can’t stay stuck like this, I can’t stay stuck like this)

The same way again

(I can’t stay stuck like this forever)

Ik verzin excuses om mijn conclusies te rechtvaardigen

En omzeil veroordelingen, ik zweer dat ik ze heb

Ik schaam me niet om mijn gevoelens toe te geven

Totdat het er op aan komt dat iemand telt

Ik doe alsof ik de wereld moet redden

Maar ik wil gewoon echt lijken voor andere mensen

Het zit in de manier waarop mijn hersenen mijn mond vertellen om iets relevants te zeggen

Om te lachen en je goedgekeurd te voelen

Ik stel me nog steeds voor hoe vaak oude dode bomen de wind laten zien

Gewoon om te bewijzen dat ze de moeite waard zijn

Zoals hoeveel we onszelf negeren

Gewoon om iemand anders te waarderen

En ik praat nog steeds alsof het mogelijk is om te veranderen

Maar wachten is niet mogelijk

Naarmate de dagen en nachten voortduren, zie je dat het vorm krijgt

Het is niets in niets, altijd op zijn plaats

Dus ik praat met al mijn vrienden over het drijfzand waar ik in zit

Alsof het mijn manier van leven zou veranderen

(Ik kan niet voor altijd zo blijven hangen)

Sindsdien zijn er zoveel herfsten geweest

En vele "anderen" die kwamen en gingen

Ik kijk nooit meer naar iets dat we ooit hadden op dezelfde manier

(Ik kan niet zo vast blijven zitten, ik kan niet zo vast blijven zitten)

Ik kijk nooit meer naar iets dat we ooit hadden op dezelfde manier

(Ik kan niet zo vast blijven zitten, ik kan niet zo vast blijven zitten)

Weer op dezelfde manier

(Ik kan niet voor altijd zo blijven hangen)