Dream Away - Paul Williams

Dream away child

Let your dreams run wild

Or a lifetime of worries

Might claim you

Dream away child

Let your dreams run wild

Or the years

And the tears shed

Might tame you

For the last time we have

Tasted love’s sweet tears

By the fire’s glow

If our hearts are strong

There’ll be no long

Goodbyes when it’s time to go

But the strongest hearts are sometimes broken

As the deepest vows aren’t always spoken

And the greatest wounds we hide inside ourselves where they never show

Dream away child

Let your dreams run wild

Or a lifetime of worries

Might claim you

Dream away child

Let your dreams run wild

Or the years

And the tears shed

Might tame you

When the winter weds the northern wind

The child they bear is snow

And the branches bow like worried bridesmaids

But the trees will grow

Sun and earth in time will come together

God will give us back our summer weather

But the memories of that first sweet taste of love

Pass away so slow

Can the wise men count the pointless lies we tell

Or the price we pay

And are songs a place to keep those words of love

That we couldn’t say

When there’s no room left to live inside ourselves

Do we dream away

Droom weg kind

Laat je dromen de vrije loop

Of een leven vol zorgen

Zou je kunnen claimen

Droom weg kind

Laat je dromen de vrije loop

Of de jaren

En de tranen vloeien

Kan je temmen

Voor de laatste keer hebben we

Smaakte de zoete tranen van de liefde

Bij de gloed van het vuur

Als ons hart sterk is

Het duurt niet lang

Tot ziens wanneer het tijd is om te gaan

Maar de sterkste harten zijn soms gebroken

Omdat de diepste geloften niet altijd worden uitgesproken

En de grootste wonden verbergen we in onszelf waar ze nooit zichtbaar worden

Droom weg kind

Laat je dromen de vrije loop

Of een leven vol zorgen

Zou je kunnen claimen

Droom weg kind

Laat je dromen de vrije loop

Of de jaren

En de tranen vloeien

Kan je temmen

Wanneer de winter de noordenwind wedt

Het kind dat ze baren is sneeuw

En de takken buigen als bezorgde bruidsmeisjes

Maar de bomen zullen groeien

Zon en aarde zullen na verloop van tijd samenkomen

God zal ons ons zomerweer teruggeven

Maar de herinneringen aan die eerste zoete smaak van liefde

Ga zo langzaam weg

Kunnen de wijze mannen de zinloze leugens tellen die we vertellen?

Of de prijs die we betalen

En zijn liedjes een plek om die woorden van liefde te bewaren?

Dat konden we niet zeggen

Als er geen ruimte meer is om in onszelf te leven

Dromen we weg?