Les lignes de nos mains - Patricia Kaas

J’ai bu le sable du désert

Assoiffée de trop de mirages

Le soleil sur ma peau

N’a laissé que des mots

Chavirer des galères

Pour renaître en naufrage

Casser des vers, tourner les pages

J’ai vu leurer sur la rivière

Trop de sirènes à deux visages

Le soleil sur ma peau

A séché les sanglots

Méloigner sur la mer

Partir à l’abordage

Ou m’endormir sur le rivage

Où est le vrai

Où est mon chemin

Qui dit faux

Quel est mon destin

Chaque carrefour

Creuse mes mains

J’ai croisé des boules de cristal

Tirées par d'étranges chevaux

Le soleil sur leur dos

Dessinait des oiseaux

Cueillir les fleurs du mal

Boire un café au marc fatal

Oh, je changerai demain

Les lignes de nos mains

Et pourtant si tu m’aimes encore

Ensemble nous briserons les sorts

Ik dronk het woestijnzand

Dorstig naar te veel luchtspiegelingen

De zon op mijn huid

Alleen woorden achtergelaten

Omslaan van galeien

Om herboren te worden in schipbreuk

Verzen breken, pagina's omslaan

Ik zag kunstaas op de rivier

Te veel zeemeerminnen met twee gezichten

De zon op mijn huid

Heeft de snikken opgedroogd

Ga weg op zee

Instappen

Of in slaap vallen aan de kust

waar is de echte?

waar is mijn weg

wie zegt vals?

wat is mijn lot?

elk kruispunt

Hol mijn handen uit

Ik passeerde kristallen bollen

Getekend door vreemde paarden

De zon op hun rug

trok vogels

Pluk de bloemen van het kwaad

Drink een kopje koffie met fatale marc

Oh, ik zal morgen veranderen

De lijnen van onze handen

En toch, als je nog steeds van me houdt

Samen zullen we de betovering verbreken