Il me dit que je suis belle - Patricia Kaas

Et quand le temps se lasse de n'être que tué

Plus une seconde passe, dans les vies d’uniformité

Quand de peine en méfiance, de larmes en plus jamais

Puis de dépit en défiance, on apprend à se résigner

Viennent les heures sombres où tout peut enfin s’allumer

Où quand les vies ne sont plus qu’ombres, restent nos rêves à inventer

Il me dit que je suis belle et qu’il n’attendait que moi

Il me dit que je suis celle, juste faite pour ses bras

Il parle comme on caresse, de mots qui n’existent pas

De toujours et de tendresse et je n’entends que sa voix

Éviter les regards, prendre cet air absent

Celui qu’ont les gens sur les boul’vards

Cet air qui les rend transparents

Apprendre à tourner les yeux devant les gens qui s’aiment

Éviter tous ceux qui marchent à deux

Ceux qui s’embrassent à perdre haleine

Y a-t-il un soir, un moment ou l’on se dit «c'est plus pour moi»?

Tous les mots doux, les coups de sang, mais dans mes rêves, j’y ai droit

Il me dit que je suis belle et qu’il n’attendait que moi

Il me dit que je suis celle juste faite pour ses bras

Des mensonges et des bêtises qu’un enfant ne croirait pas

Mais les nuits sont mes églises et dans mes rêves j’y crois

Il me dit que je suis belle, je le vois courir vers moi

Ses mains me frôlent et m’entraînent, c’est beau comme au cinéma

Plus de trahison, de peines, mon scénario n’en veut pas

Il me dit que je suis reine et pauvre de moi, j’y crois

Hum, pauvre de moi, j’y crois.

En wanneer de tijd het moe wordt om alleen maar gedood te worden

Plus een tweede pas, in levens van uniformiteit

Wanneer pijn in wantrouwen, tranen nooit meer in

Dan leren we van wrok tot opstandigheid om ons neer te leggen

De donkere uren komen wanneer alles eindelijk kan oplichten

Waar, wanneer levens niet meer zijn dan schaduwen, onze dromen nog moeten worden uitgevonden

Hij vertelt me ​​dat ik mooi ben en hij heeft alleen maar op me gewacht

Hij vertelt me ​​dat ik degene ben, gemaakt voor zijn armen

Hij praat alsof we strelen, woorden die niet bestaan

Voor altijd en tederheid en ik hoor alleen zijn stem

Vermijd staren, neem die blanco blik

De enige die mensen op de boulevards hebben

Deze lucht die ze transparant maakt

Leer een oogje dichtknijpen voor mensen die van elkaar houden

Vermijd iedereen die in paren loopt

Degenen die elkaar buiten adem kussen

Is er een nacht, een moment waarop je tegen jezelf zegt "het is meer voor mij"?

Alle lieve praatjes, de bloedprikken, maar in mijn dromen snap ik het

Hij vertelt me ​​dat ik mooi ben en hij heeft alleen maar op me gewacht

Hij vertelt me ​​​​dat ik degene ben die alleen voor zijn armen is

Leugens en onzin die een kind niet zou geloven

Maar de nachten zijn mijn kerken en in mijn dromen geloof ik

Hij zegt dat ik mooi ben, ik zie hem naar me toe rennen

Zijn handen strelen me en slepen me mee, het is zo mooi als in de bioscoop

Geen verraad meer, pijn, mijn script wil het niet

Hij vertelt me ​​​​dat ik koningin ben en arme ik, ik geloof het

Hmm, arme ik, ik geloof het.