La maison en bord de mer - Patricia Kaas

A la fin de l’année scolaire

Elles reviennent comme la marée

Les vacances au bord de la mer

Mais elle ne veut plus y aller

Elle voudrait déjà voir septembre

Elle a surmonté la nausée

Mais personne pour l’entendre

Raconter ce qu’il c’est passé

Dans la maison en bord de mer

Y’a un oncle qui vit là

Un oncle qui la force à faire

A faire ce qu’elle ne veut pas

Qui lui ordonne de se taire

Dis que personne ne la croira

Elle pleure face contre terre

Jusqu'à la prochaine fois

Jusqu'à la prochaine fois

La sueur et la mauvaise haleine

Transpire dans ses souvenirs

La peur se mélange à la haine

Et lui donne envie de vomir

Comme la terreur la tourmente

Les mots qu’elle pourrait dire

Et personne pour la comprendre

Alors elle s’oblige à enfuir

La maison en bord de mer

Et son oncle qui vit là

Cet homme qui la force à faire

A faire ce qu’elle ne veut pas

Qui lui ordonne de se taire

Dis que personne ne la croira

Elle pleure face contre terre

Jusqu'à la prochaine fois

Jusqu'à la prochaine fois

Et puis à la station d’essence

Son instinct lui dit de fuir

Sur la bande d’arrêt d’urgence

Dans les phares sans réfléchir

Trouver un peu de bienveillance

Retrouver l'énergie de vivre

Enfin libérer sa conscience

Pour se réveiller

Et survivre

Et survivre

Survivre

Survivre

A la maison en bord de mer

Et cet homme qui vit là

Cet homme qui la forçait à faire

A faire ce qu’elle ne voulait pas

Il lui disait de se taire

Mais aujourd’hui elle sait déjà

Les croix de bois, les croix de fer

Il n’y aura pas de prochaine fois

Pas de prochaine fois

Op het einde van het schooljaar

Ze komen terug als het tij

Vakantie aan zee

Maar ze wil niet meer gaan

Ze wil september al zien

Ze overwon de misselijkheid

Maar niemand die het hoort

Vertel wat er is gebeurd

In het huis aan zee

Er is een oom die daar woont

Een oom die haar dwingt te doen

Om te doen wat ze niet wil

Wie beveelt hem stil te zijn?

Zeg dat niemand haar zal geloven

Ze huilt met haar gezicht naar beneden

Tot de volgende keer

Tot de volgende keer

Zweet en slechte adem

Zweet in zijn herinneringen

Angst vermengt zich met haat

En zorgt ervoor dat ze wil overgeven

Terwijl terreur haar kwelt

De woorden die ze kon zeggen

En niemand die haar begrijpt

Dus dwingt ze zichzelf om weg te rennen

Het huis aan zee

En zijn oom die daar woont

Deze man die haar dwingt te doen

Om te doen wat ze niet wil

Wie beveelt hem stil te zijn?

Zeg dat niemand haar zal geloven

Ze huilt met haar gezicht naar beneden

Tot de volgende keer

Tot de volgende keer

En dan naar het tankstation

Zijn instinct zegt hem weg te rennen

Op de vluchtstrook

In de koplampen zonder na te denken

Vind een beetje vriendelijkheid

Vind de energie om te leven

Eindelijk zijn geweten vrij

Wakker worden

en overleven

en overleven

Overleven

Overleven

Thuis aan zee

En deze man die daar woont

Deze man die haar dwong te doen...

Om te doen wat ze niet wilde

Hij zei haar dat ze moest zwijgen

Maar vandaag weet ze het al

De houten kruisen, de ijzeren kruisen

Er komt geen volgende keer

Geen volgende keer