Je maudis - Patricia Kaas

Un arbre arraché

À la terre

Un homme couché

Les yeux dans la poussière

Un ciel de nuit

Sans étoiles

Une lune

Tellement pâle

Une question sans réponse

Des illusions sans lendemain

Et puis cet homme qui s’enfonce

Dans l’océan de ses mains

Et se dit

Je maudis ma faiblesse

Je maudis cette mélancolie

Ces pensées qui me blessent

Je maudis cette folie

Je maudis ma tristesse

Et tous ces gens qui me traversent

Plus d'évidences

Des mensonges

Plus de sens à sa vie

Que ce bruit qui le ronge

Un dernier cri de souffrance

Et tout a coup le silence

Il se dit

Je maudis ma faiblesse

Je maudis cette mélancolie

Ces pensées qui me blessent

Je maudis cette folie

Je maudis ma tristesse

Et ces gens qui me traversent

Je maudis toutes les heures

Ce visage ou coulent les pleurs

Tout ça me fait tellement peur

Een boom ontworteld

naar de aarde

een liegende man

Ogen in het stof

een nachtelijke hemel

Zonder sterren

Een maan

zo bleek

Een vraag zonder antwoord

Illusies zonder toekomst

En dan deze zinkende man

In de oceaan van zijn handen

En zei tegen zichzelf

Ik vervloek mijn zwakheid

Ik vervloek deze melancholie

Deze gedachten die me pijn deden

Ik vervloek deze waanzin

Ik vervloek mijn verdriet

En al deze mensen rennen door mij heen

Meer bewijs

Leugens

Meer zin in zijn leven

Dan dit geluid dat aan hem knaagt

Een laatste kreet van pijn

En ineens de stilte

Hij zegt tegen zichzelf

Ik vervloek mijn zwakheid

Ik vervloek deze melancholie

Deze gedachten die me pijn deden

Ik vervloek deze waanzin

Ik vervloek mijn verdriet

En deze mensen die me dwars zitten

Ik vloek elk uur

Dit gezicht waar de tranen vloeien

Dit alles maakt me zo bang