Storia Minima - Paolo Conte

Non voglio dire chi

Era con me la notte in cui

Mi sono detto che

Era una storia minima

…forse no…

Forse non so…

All’improvviso poi

Ho cominciato a ridere

E più ridevo e più

Ti avvicinavi tu

Spendi l’anima che vuoi…

Storia minima, non hai

Più segreti

E come un sole tu

Sei ritornata a splendere

Sulla mia inquieta via

Su questa inquieta via

…forse no…

Forse non so…

Ci sono tempi in cui

Girano storie minime

Ma questa è storia mia

È sempre stata mia

Ik wil niet zeggen wie

Hij was bij mij de nacht dat

Ik zei tegen mezelf dat

Het was een minimaal verhaal

…misschien niet…

Misschien weet ik het niet...

Plotseling dan

ik begon te lachen

En hoe meer ik lachte, hoe meer

jij benaderde

Besteed de ziel die je wilt ...

Minimale geschiedenis, die heb je niet

Meer geheimen

En als een zon jij

Je bent teruggekeerd om te schitteren

Op mijn rusteloze weg

Op deze rusteloze weg

…misschien niet…

Misschien weet ik het niet...

Er zijn momenten waarop

Er zijn minimale verhalen

Maar dit is mijn verhaal

Het is altijd van mij geweest