Boogie - Paolo Conte

Due note e il ritornello

Era già nella pelle di quei due

E il corpo di lei mandava vampate africane

Lui sembrava un coccodrillo…

I saxes spingevano a fondo

Come ciclisti gregari in fuga

E la canzone andava avanti

Sempre più affondata nell’aria…

Quei due continuavano

Da lei saliva afrore di coloniali

Che giungevano a lui

Come da una di quelle drogherie di una volta

Che tenevano la porta aperta

Davanti alla primavera…

Boogie woogie

Boogie woogie

Qualcuno nei paraggi

Cominciava a starnutire

Il ventilatore ronzava immenso

Dal soffitto esausto…

I saxes ipnotizzati…

Dai movimenti di lei si spandevano

Rumori di gomma e di vernice

Da lui di cuoio…

Le luci saettavano

Sul volto pechinese della cassiera

Che fumava al mentolo

Altri starnutivano senza malizia

E la canzone andava elegante

L’orchestra era partita

Decollava…

Boogie woogie

Boogie woogie

I musicisti

Un tutt’uno col soffitto

E il pavimento…

Solo il batterista nell’ombra

Guardava con sguardi cattivi…

Quei due danzavano bravi

Una nuova cassiera sostituiva la prima

Questa qui aveva gli occhi da lupa

E masticava caramelle alascane

Quella musica continuava

Era una canzone che diceva e non diceva…

L’orchestra si dondolava come un palmizio

Davanti a un mare venerato…

Quei due sapevano a memoria

Dove volevano arrivare…

Boogie woogie

Boogie woogie

Un quinto personaggio esitò

Prima di starnutire

Poi si rifugiò nel nulla…

Era un mondo adulto

Si sbagliava da professionisti…

Boogie woogie

Boogie woogie

Twee noten en het refrein

Het zat al in de huid van die twee

En haar lichaam zond Afrikaanse flitsen uit

Hij zag eruit als een krokodil...

De saxen hebben hard geduwd

Als gezellige wielrenners op de vlucht

En het liedje ging verder

Steeds meer in de lucht gezonken...

Die twee gingen verder

De geur van kolonialen steeg van haar op

Dat kwam tot hem

Zoals uit een van die oude supermarkten

Dat hield de deur open

Voor de lente...

Boogie Woogie

Boogie Woogie

Iemand in de buurt

Hij begon te niezen

De ventilator zoemde enorm

Van het uitgeputte plafond...

De gehypnotiseerde saxen...

Van haar bewegingen verspreiden ze zich

Geluiden van rubber en verf

Van hem van leer ...

De lichten flitsten

Op het gezicht van de pekinees van de kassier

Wie rookte menthol?

Anderen niesden zonder boosaardigheid

En het lied was elegant

Het orkest was vertrokken

Het ging los...

Boogie Woogie

Boogie Woogie

De muzikanten

Een met het plafond

En de vloer...

Alleen de drummer in de schaduw

Hij keek met boze blikken...

Die twee hebben goed gedanst

Een nieuwe kassier verving de eerste

Deze had de ogen van een wolvin

En hij kauwde op Alascan-snoepjes

Die muziek ging door

Het was een lied dat zei en niet zei...

Het orkest zwaaide als een palmboom

Voor een gerespecteerde zee ...

Die twee wisten het uit hun hoofd

Waar wilden ze heen...

Boogie Woogie

Boogie Woogie

Een vijfde personage aarzelde

Voor het niezen

Toen zocht hij zijn toevlucht in het niets...

Het was een volwassen wereld

Hij had het mis als professional...

Boogie Woogie

Boogie Woogie