L'Orchestrina - Paolo Conte

Ride la stella Aldebaran

ride e fa to be to be to be or not to be

ride la stella ride e fa

trallalà to be to be to be or not to be

e suona suona l’orchestrina

un motivetto da ballare

hanno la faccia malandrina

ma sono stanchi di suonare suonare

si sta spogliando un’odalisca

è già da un’ora che lo fa

esasperante il suo languore aiuto l’orchestrina del mio cuor

ride la stella Aldebaran

ride e fa to be to be to be or not to be

ride la stella ride e fa

trallallà to be to be to be or not to be

ah l’odalisca adesso è nuda

e muove i fianchi in qua e in là

fuori le palme e il vento suda

aria di pioggia e di infelicità

arriva un tipo di Milano

tutto nottabulo languor

mette la mancia sopra il piano

e chiede che si suoni ancora ancor

si suona si suona ancora orchestrina

che poi vedrai che se ne andrà

suonate «bella Madunina»

forza orchestrina del mio cuor

ride la stella aldebaran

ride e fa to be to be to be or not to be

ride la stella ride e fa

trallallà to be to be to be or not to be

ma prima ancora che finisca

altro pensiero ha da pensare

c'è da portare l’odalisca

a fare quattro passi in riva al mare

lo vuol vedere mentre albeggia

esasperante è il suo languor

nel buio che ci ho una scorreggia

ah ah brava orchestrina del mio cuor

(Grazie a LINDA per questo testo e ad Adolfo per le correzioni)

Lacht de ster Aldebaran

lacht en doet zijn om te zijn of niet te zijn

lacht de ster lacht en gaat

trallalà zijn om te zijn of niet te zijn

en speelt het orkest

een deuntje om te dansen

ze hebben een ondeugend gezicht

maar ze zijn het spelen moe

een odalisque kleedt zich uit

hij doet dit al een uur

zijn loomheid erger makend, help ik het orkest van mijn hart

lacht de ster Aldebaran

lacht en doet zijn om te zijn of niet te zijn

lacht de ster lacht en gaat

trallallà zijn om te zijn of niet te zijn

ah de odalisque is nu naakt

en beweegt de heupen hier en daar

palmbomen buiten en de wind zweet

lucht van regen en ongeluk

komt een man uit Milaan

de hele nacht loomheid

tip boven de vloer

en vraagt ​​om het opnieuw te spelen

jij speelt, jij speelt weer orkestrina

dat je dan zult zien dat het weggaat

speel "bella Madunina"

georkestreerde kracht van mijn hart

lacht de ster aldebaran

lacht en doet zijn om te zijn of niet te zijn

lacht de ster lacht en gaat

trallallà zijn om te zijn of niet te zijn

maar voordat het zelfs eindigt

andere gedachte heeft om over na te denken

je moet de odalisque dragen

een wandeling maken langs de zee

hij wil het zien als het aanbreekt

irritant is zijn loomheid

in het donker dat ik een scheet heb

ah ah goed orkest van mijn hart

(Met dank aan LINDA voor deze tekst en aan Adolfo voor correcties)