Sijmadicandhapajiee - Paolo Conte

Si accende, risplende, s’incendia

E rimane in aria

La vampa sorride

È nel ciclo buio e si stampa

Il popolo applaude e ringrazia

Quel poco che sa

Di Cina, di Buddha, ma i cani

Gli scappano già

Sijmadicandhapaijiee

Qualcuno è un meccanico

Un altro da lì mi manda

A farmi aggiustare il volante

E non mi domanda

Né soldi né grazie né niente

Che tanto di là

Si vede la branda occupata

Dal sonno che ha

Sijmadicandhapaijiee

Infine pochissimo importa

Se là qualche donna

Ha preso alle stelle

Una musica che non darà

A nessuno

Il permesso di un ballo con lei

È gente per cui le arti

Stan nei musei

Sijmadicandhapajiee

Het licht op, het schijnt, het vat vlam

En het blijft in de lucht

De vlam lacht

Het is in de donkere cyclus en het wordt afgedrukt

De mensen applaudisseren en bedanken

Wat weet hij weinig?

Van China, van Boeddha, maar honden

Ze lopen al weg

Sijmadicandhapaijiee

Iemand is een monteur

Een andere van daar stuurt me

Om mij het stuur te laten repareren

En hij vraagt ​​me niet

Noch geld, noch bedankt noch wat dan ook

dat veel verder

Je ziet dat het bedje bezet is

Vanuit de slaap heeft hij

Sijmadicandhapaijiee

Ten slotte maakt het heel weinig uit

Als daar een vrouw is?

Het ging naar de sterren

Een muziek die niet zal geven

aan niemand

Toestemming om met haar te dansen

Het zijn mensen voor wie de kunsten

Stan in musea

Sijmadicandhapajiee