Per Ogni Cinquantennio - Paolo Conte

E poi c'è sempre uno che si apparta

Si mette a scorreggiar tranquillamente

Del resto per tre ore siamo a Sparta

C'è tanta gente…

Per ogni cinquantennio

I «sempre in gamba»

Si sprecano e i saluti e i battimani

Per soli uomini è organizzata

Questa parata

Ci sono certi nodi di cravatta

Che dietro c'è la mano di una moglie

E dietro ad ogni moglie

C'è una amante senza mutande

Nel gruppo manca mai

Qualche avvocato

A lui tocca di fare il bel discorso

La faccia sua collerica si accende

E ci confonde…

Ma come parla bene

E poi ci spiega

…di ferro è questa classe… battimani

Ma uno con la testa fra le mani

Lo guarda fisso, senza una piega

Ci sono proprio tutti o quasi tutti

Ciascuno s'è pagata la sua quota

Qualcuno invece è morto

E infatti è assente… è indifferente…

Sparito sembra poi da qualche viso

Lo stesso proprietario… dov'è andato?

Ma poi di colpo, complice un sorriso

Indietro torna dal paradiso

La facce rosse rosse, ormai si canta

A squarciagola, senza intonazione

Nessuno sentirà chi si è perduto

In mezzo al brindisi, gridando aiuto

Ma poi c'è sempre uno che si apparta

Si mette a scorreggiare e tira avanti

Del resto da tre ore siamo a Sparta

E siamo in tanti

En dan is er altijd wel iemand die weggaat

Hij begint stilletjes te scheten

We zijn tenslotte drie uur in Sparta

Er zijn veel mensen…

Voor elke vijftig jaar

ik "altijd goed"

De groeten en het klappen zijn verspild

Alleen voor mannen is het georganiseerd

deze parade

Er zijn bepaalde stropdasknopen

Dat erachter is de hand van een vrouw

En achter elke vrouw

Er is een minnaar zonder slipje

De groep mist nooit

een of andere advocaat

Het is aan hem om de goede toespraak te houden

Zijn boze gezicht licht op

En het brengt ons in verwarring...

Maar wat spreekt hij goed

En dan legt hij het ons uit

... Van ijzer is deze klasse ... klappen

Maar een met zijn hoofd in zijn handen

Ze staart naar hem, zonder een vouw

Het zijn er echt allemaal of bijna allemaal

Ieder heeft zijn deel betaald

Aan de andere kant is er iemand overleden

En in feite is hij afwezig ... hij is onverschillig ...

Hij lijkt dan van een of ander gezicht te zijn verdwenen

Dezelfde eigenaar... waar ging hij heen?

Maar dan ineens, dankzij een glimlach

Terug kom terug uit de hemel

De rode rode gezichten, nu zingen we

Hardop, zonder intonatie

Niemand zal horen wie verloren is

Midden in de toast, schreeuwend om hulp

Maar dan is er altijd wel iemand die weggaat

Hij begint scheten te laten en gaat door

We zijn tenslotte al drie uur in Sparta

En we zijn met velen