La ragazza fisarmonica - Paolo Conte

Tua madre ti ha vestita di tante gelosie

Ti ha messo cose in testa, amare fantasie

In te ha riversato le proprie delusioni

«Gli uomini», ti ha detto" «son tutti dei coglioni»

Così tu sei cresciuta in quella diffidenza

Fra un uomo e l’altro pensi non c'è la differenza

Di ogni tenerezza la più completa assenza

Il vuoto del tuo cuore rasenta la demenza

Oh mai, un sorriso, che so, una parola di più

Oh mai, un’occhiata, chissà, un po' di complicità

Come fisarmonica ti lasci stringere ogni volta ma

C'è un silenzio chiuso in te, più volgare co-com'è

È più volgare di uno sputo

Tua madre ti parlava, lavandoti le spalle

Bambina tu ascoltavi le sue infinite balle

«Tuo padre», ti diceva, «è stato un magro affare

A quarant’anni appena è un uomo da buttare»

Tu gli volevi bene, intendo a lui, tuo padre

E non capivi bene le frasi di tua madre

Eppure hai cominciato e non ti riguardava

A difendere per sempre l’orgoglio di una schiava

Oh mai, mai un giorno che tu mi ringrazi

Ma non lo sai fare un gesto che sia

Spiritoso con me, con te la domenica

Sei poco igienica, si muore, sai

Meglio andare via di qua a cercarsi una città

E non restare in questa mia periferia

Meglio andare via di qua a cercarsi una città

E non restare in questa mia periferia

Je moeder heeft je zo vaak jaloers gemaakt

Hij stopte dingen in je hoofd, bittere fantasieën

Hij stortte zijn teleurstellingen in jou

"De mannen," vertelde hij je "" zijn allemaal ballen "

Dus je groeide op in dat wantrouwen

Je denkt dat er geen verschil is tussen de ene man en de andere

De meest volledige afwezigheid van alle tederheid

De leegte van je hart grenst aan dementie

Oh nooit, een glimlach, ik weet het niet, nog een woord

Oh nooit, een blik, wie weet, een beetje medeplichtigheid

Als accordeon laat je je elke keer weer knijpen maar

Er is een gesloten stilte in je, hoe vulgair die ook is

Het is vulgairer dan spugen

Je moeder was tegen je aan het praten, je schouders aan het wassen

Kind, je luisterde naar zijn eindeloze leugens

'Je vader,' zei ze tegen je, 'was een magere zaak

Op veertigjarige leeftijd is hij een man om weg te gooien'

Je hield van hem, ik bedoel hem, je vader

En je begreep de zinnen van je moeder niet helemaal

Toch ben je begonnen en het ging je niet aan

Om de trots van een slaaf voor altijd te verdedigen

Oh nooit, nooit een dag dat je me bedankt

Maar je kunt geen gebaar maken dat is

Geestig met mij, met jou op zondag

Je bent onhygiënisch, je gaat dood, weet je?

Het is beter om hier weg te gaan om een ​​stad te zoeken

En blijf niet in deze periferie van mij

Het is beter om hier weg te gaan om een ​​stad te zoeken

En blijf niet in deze periferie van mij