La donna d'inverno - Paolo Conte

Perché d´inverno è meglio

La donna è tutta più segreta e sola

Tutta più morbida e pelosa

E bianca, afgana, algebrica e pensosa

Dolce e squisita, è tutta un’altra cosa

Chi vuole andare in gita

Non sa, non sa, non sa

Quando la neve attenua ogni rumore

E in strada gli autocarri non hanno più motore

È questo il tempo di lasciarsi sprofondare

Nel medioevo delle sue frasi amare

Dice che non vuol peccare

Però, si sa, lo fa

Sto trafficando, beato me

Sotto un fruscio di taffetà

E mi domando in fondo se

Mentre lei splende sul sofà

D´inverno, d´inverno

Non sia anche più intelligente

Sì, sì, d´inverno è meglio

Dopo è più facile dormire e andare

Oltre i pensieri con un libro di Lucrezio

Aperto tra le dita

Così è la vita, tra una vestaglia e un mare

Chi vuole andare in gita

Non sa, non sa, non sa

Omdat de winter beter is

De vrouw is allemaal meer geheim en alleen

Allemaal zachter en hariger

Ze is blank, Afghaan, algebraïsch en bedachtzaam

Zoet en lekker, het is iets heel anders

Wie wil er op reis

Hij weet het niet, hij weet het niet, hij weet het niet

Wanneer de sneeuw elk geluid dempt

En op de weg hebben de vrachtwagens geen motoren meer

Dit is het moment om jezelf te laten bezinken

In de Middeleeuwen van zijn bittere zinnen

Hij zegt dat hij niet wil zondigen

Maar weet je, dat doet het wel

Ik ben aan het rommelen, lucky me

Onder een geritsel van taft

En ik vraag me eigenlijk af of

Terwijl ze straalt op de bank

In de winter, in de winter

Wees niet eens slimmer

Ja, ja, in de winter is het beter

Daarna is het makkelijker om te slapen en te gaan

Voorbij gedachten met een boek van Lucretius

Openen tussen de vingers

Dit is het leven, tussen een kamerjas en een zee

Wie wil er op reis

Hij weet het niet, hij weet het niet, hij weet het niet