Il maestro - Paolo Conte

Il maestro è nell’anima

E dentro all’anima per sempre resterà

Viva lei, bella e martire

Che tutto quel che le chiede gli darà

Niente di più seducente c'è

Di un’orchestra eccitata e ninfomane

Chiusa nel golfo mistico

Che ribolle di tempesta e libertà

Turbinando nel vortice

Dove spariscono i paesi e le città

Nel miraggio di quei semplici

E di quei soliti che arrivano fin là

Per vederlo digerire

Con la perfidia che scudiscia ogni viltà

Il maestro è nell’anima

E dentro l’anima per sempre resterà

De leraar zit in de ziel

En het zal voor altijd in de ziel blijven

Lang leve haar, mooi en martelaar

Dat alles wat hij van haar vraagt, hem zal geven

Er is niets verleidelijkers

Van een opgewonden en nymfomane orkest

Gesloten in de mystieke golf

Dat bruist van storm en vrijheid

Wervelend in de draaikolk

Waar dorpen en steden verdwijnen

In de luchtspiegeling van de eenvoudigen

En de gebruikelijke die er komen

Om het te zien verteren

Met de trouweloosheid die alle lafheid verslaat

De leraar zit in de ziel

En binnenin de ziel zal voor altijd blijven